De commentaarstem heeft het dan wel over Alberto Contador, ik zie eigenlijk niet meer dan een aantal centimeters van zijn ledematen bewegen, én een beetje kin waar zweet en mondvocht vanaf druipen. Tinkoff-Saxo pakte hem helemaal in, hij is één van die vele reclamerenners.
Als een pretparklocomotief slingert de jaarlijkse processie zich doorheen prachtige, onversneden landschappen. In haar zog volgen toeterende, kleurrijke wagens met tot de verbeelding sprekende namen: AG2R La Mondiale, Cannondale-Garmin, MTN-Qhubeka, Bora-Argon 18…
Wanneer ik ‘de mannen van Lotto Soudal’ hoor, denk ik spontaan aan Euro Millions, Joker+ en silicone, lijm, PU-schuim en vele andere producten voor bouw, industrie en doe-het-zelf!
Soms is het me niet duidelijk of iemand Sky of Chris Froome noemt.
Dat Astana de hoofdstad van Kazachstan is en Vincenzo Nibali zich beslist geen onderdaan van deze republiek kan noemen, heb ik inmiddels wel door.
Zowaar een occasionele Ronde-kijker als ik ben, herken ik geen enkele renner van gezicht, alleen hun rugnummer onderscheidt hen van elkaar en in nummers onthouden ben ik niet zo goed.
Met uitzondering van een zekere Nairo Quintana, wiens benen iets donkerder kleuren dan de rest van het peloton.
Maar dan nog treedt er twijfel op wanneer Michel Wuyts het over ‘de man van Movistar’ heeft!
Ondanks dat de Tour een sponsorcircus is, blijft het één van de grootste sportevenementen van het jaar. De reclame wegzappen lukt niet, zoals ik al eens doe wanneer een commerciële televisiezender me probeert te overtuigen van hoe heerlijk Italiaans die blikjessoep van het merk x wel is!
Meer informatie www.letour.com