Als niet-kenner van dit populaire balspel heb ik weinig recht van spreken. Uitdrukkingen als hoekschop, ‘binnen de zestien’ en ‘bal buiten’ kan ik nog wel traceren maar eens het over buitenspel gaat, wordt het heel wat moeilijker voor mij.
Rood, geel en zwart domineren het straatbeeld. Doen alsof je niet weet wat er gaande is, is zoveel als toegeven dat je net uit de isoleercel bent vrijgelaten of uit een diepe coma ontwaakt! Slechter nog, wanneer je een ironische opmerking maakt over het nationale team en heel die heisa eromheen, riskeert het slecht af te lopen. Ik voel me dan als een niet-in-God-gelovende ten tijde van de Spaanse inquisitie of een hond in een IS-kegelspel waarbij een verbale brandstapel mijn deel wordt.
‘Panem et circenses’, zoals de Romeinse geschiedschrijvers ons nalieten, is nog steeds van toepassing en net zoals het influenzavirus zelfs een mondiaal gegeven.
Toch moet ik eerlijkheidshalve bekennen niet ongevoelig te zijn voor deze voetbalcompetitie. Lui onderuit geschoven in de zetel met een Duveltje binnen handbereik een match meepikken en – als spelreglement-analfabeet – genieten van deze onversneden emoties.
Supporteren voor de underdog, ploegen uit landjes die de overgrote schreeuwende massa nauwelijks kan aanduiden op de wereldkaart, daar hou ik wel eens een binnenpretje aan over!