Voor hen die geen toegangskaartje konden bemachtigen voor de voorstellingen van De Moerassen die de afgelopen weekends plaatvonden op het Kasteel Puyenbrug in Wachtebeke, geven we hier graag nog enkele fragmenten mee geschreven en gebracht door Luc Van Autreve en Evarist Ganzelever.
Over de aambeien van Napoleon en zijn doortocht in Zaffelare wist Luc te vertellen dat het algemeen geweten was dat Napoleon meer dan de helft van zijn leven doorbracht op een paard en daardoor een overdreven aanleg had voor aambeien, het speen.
Toen de keizer in 1806 bekend maakte dat hij de fortengordel aan de Nederlandse grens wou gaan inspecteren, schoot men in onze contreien in actie. In Zaffelare werd van de landweg de Kerkstraat een heuse steenweg gemaakt door de aanleg van kasseien, zodat het gat van de keizer van te veel onheil zou worden gespaard bij het doortrekken van het dorp en zich Zaffelare zou herinneren als een plek waar men met zijn gat in de boter was gevallen.
Evarist verhaalde dan weer dat ook in Mendonk slechteriken en misdadigers tot hulle skande in het openbaar aan een paal werden tentoongesteld.
Trommelgeroffel kondigde aan dat de vastgeketende persoon à volonté vernederd en bespot kon worden.
Een belevenis die het volk dan ook niet zo gauw aan zich liet voorbijgaan. Het was tenslotte nog lang wachten op de eerstvolgende kermis.
En daar stond hij dan, soms letterlijk in zijn eigen uitwerpselen, een magere, grauw uitziende streekgenoot die de boeventronie van zijn ouders had geërfd.
Algemeen gesproken was het zo dat de schreeuwers niet veel beter af waren dan hij daar aan die paal. De meesten waren niet meer dan een smoel om te vreten en een gat om te schijten met daar tussenin een gekwelde en leeggezogen mens.
De meeste dorpelingen voelden instinctmatig aan dat hij die daar ten schande werd gemaakt zowaar hun eigenste spiegelbeeld kon zijn.
Hoe harder en gemener ze riepen én zelfs bekogelden met de aangereikte keien en braakballen, hoe groter de afstand tussen hen en de veroordeelde werd.
