Toast Literair: “De Moerassen”

Bennie
1 reactie(s)
Toast Literair: “De Moerassen”

© Bennie Vanderpiete

Voor het zevende jaar op rij opende het Davidsfonds zijn nieuwe werkingsjaar met de grootste literaire brunch van Vlaanderen. Zo’n 200 lokale afdelingen organiseerden elk hun “Toast Literair”.
Lochristi-Zeveneken koos voor “De Moerassen”, een voorstelling van Luc Van Autreve en Evarist Ganzelever.

Zij vertolken twee heemkundigen – de heren De Potter (Luc) en Broeckaert (Evarist) – die een oude kist gevonden hebben in het kasteel van Wachtebeke (vroeger grondgebied Mendonk). De koffer bevat een schat aan papieren rommel: boterbriefjes, zwerfpapiertjes, bierkaartjes, hoekjes beschreven krantenpapier, reisbrochures, stukjes uitgescheurde landkaart, behangpapier, luciferdoosjes... maar ook perkament en papyrus.
De Potter en Broeckaert vertellen - aan de hand van de gevonden documenten - de ellendige en bijwijlen bloedige geschiedenis van de moerasbewoners tussen Moervaart en Zuidlede. Fictie en realiteit vloeien in elkaar, al is er altijd wel een historische of geografische link.

De lokale afdeling van het Davidsfonds mocht zondagvoormiddag voor “De Moerassen” een 50-tal geïnteresseerden verwelkomen. Die kregen een hele resem getuigenissen en verhalen geserveerd, voor de gelegenheid bekeken door een “Lootse bril” en gestoffeerd met een drietal liedjes.

Nadat beide heren zichzelf voorgesteld hadden openden ze met twee gedichten om aansluitend te citeren uit “De Geschiedenis van de Gemeenten der Provincie Oost-Vlaanderen”...
Evarist keerde dan terug naar zijn schooljaren op “de meesterschool in Luje”. Daar leerde hij dat het verhaal van de mensheid een kermiskoers, en dus rondjesdraaien, is. Als je lang genoeg aan je voordeur staat, zie je de koplopers gegarandeerd als laatste passeren en vice versa.

Ook allerlei historisch kritische commentaren met betrekking op de wereldgeschiedenis en meer bepaald de geschiedenis van de moerassen (streek rond Mendonk) kregen een vertaalde en herwerkte versie. “De diepte van de zavel”, ooit het gesprekonderwerp op café, werd aangekaart en bovengespit aan de hand van illustraties.

Er werd een factuur voor 12 witte konijnen gevonden en de aanvraag voor een offerte voorgelezen. De oorspronkelijke versie van het wereldvermaarde epos “Van Den Vos Reynaerde” werd herschreven en bij “De schandpaal van Mendonk” hoorden we dat sensatiezucht van alle tijden is.

Maar ook Napoleon bereed het pad van de lokale geschiedenis. Het was algemeen bekend dat “de kleine Keizer” last had van het speen. Men besloot daarom de hobbelige Kerkstraat in Zaffelare te verharden. Groot was Bonapartes dankbaarheid telkens hij er te paard over de kasseien passeerde. En zo staat deze deelgemeente geboekt als een plaats waar men met zijn gat in de boter is gevallen.

Een rode draad in de teruggevonden documenten, is de honger, grote honger. De bezette jaren en honger waren twee handen op een lege buik. Toen de Duitsers in 1916 de Zaffelaarse boeren opvorderden hun dieren naar het marktplein te brengen en af te staan voor de soldaten aan het front, werd een snood plan gesmeed. Men liet de lokale fanfare (“De Onbevlekte Ontvangenis” volgens De Potter) opkomen waardoor het verzamelde vee in paniek alle windrichtingen uit stoof.
De Duitsers lieten de bevolking een ferme boete betalen en de fanfare werd opgedoekt. Zo beten de inwoners toch nog in het zand waarnaar de gemeente genoemd was.

Het was maar een van de vele gebeurtenissen die ons eigenlijk meer vertelden over volk en streek dan eender welk dik naslagwerk.
De voorstelling eindigde met een leutige noot, eentje waarvoor zelfs Satan zijn ziel zou verkopen, had hij al een ziel.
En na het “Amen” van De Potter en Brouckaert, mocht Jan Boone, voorzitter van het Davidsfonds Lochristi-Zeveneken, de aanwezigen uitnodigen voor het aperitief.
De moerassen bleken een dorstige omgeving! Veel plezier met onze fotoreeks.