Naam auteur: Sylvie

Soms kom ik van die dingen tegen, van die situaties die normaal zijn in Absurdistan, maar die hier toch danig uit de toon vallen.

Het is me toch wat, modern willen zijn. Want modern willen zijn, wil zeggen dat we als krasse vijftiger vlotjes overweg willen kunnen met een tablet, een gsm, de pc, facebook, twitter, gps, en de vele vele afstandsbedieningen in huis en daarbuiten.

Ik sta niet gauw met mijn mond vol tanden, maar er zijn van die zinnen die het me toch behoorlijk lastig maken. Eentje daarvan is: "Maar denk nu toch eens logisch na!"

En dan heb ik het niet over de Batmannen en Spinnenmannen, maar over echte durvers.

Durvers, dat zijn mensen die onwaarschijnlijke dingen doen. Ik noem ze toch onwaarschijnlijk. Ik verklaar me nader:

Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik vind slapen maar raar.

Hou het voor uzelf, maar ik ben het middenleven al voorbij. Dat brengt allerhande veranderingen met zich mee, waarvan ik u de beschrijving van de meeste zal besparen. Zij die de crisis kennen, weten waar ik het over heb, zij die 'm nog niet kennen wil ik niet bang maken.

Aaah, dromen van een nazomer, de bladeren van de bomen zien verkleuren, het winteruur dat lekker veel ergernis mag wekken, warme tinten alom voor het grijze seizoen er aan komt… Dit moet september zijn.

Het is niet meer weg te denken uit het straatbeeld: zie je een vrouw, dan heb je gegarandeerd daar ergens omheen haar sacoche. Of 't is klein en fijn, of 't is opzichtig en groot, het hangt over de gebogen onderarm, of bungelt aan een schouder. Soms zit het geperst onder de oksel, of heeft het rugzakallures.

Er wordt gefluisterd dat mensen de evolutionaire uitloper zijn van de mensaap. Ik wil dat allemaal wel geloven, en voor de meeste mensen zal dat wellicht wel kloppen. Niet voor mij. Ik ben  namelijk afkomstig van de beer.