Daar is ze weer…

…de Poëzieweek, met als orgasme Gedichtendag op 28 januari. Een diarree van initiatieven rond gedichten komt op ons af, waarna deze kanonnen weer een jaartje kunnen afkoelen.

Een aantal poëzieprijzen zoals ‘De beste dichtbundel en het beste debuut’ en de vele activiteiten ten lande blazen het stof wel even van deze kunstvorm, waarna dit – dat mag gezegd - in geen tijd terug neer dwarrelt. Poëzie bezit immers een wat oubollig en melig imago. Associaties met onder andere de verplichte gedichten uit onze schooltijd die er werden ingeramd en de nog steeds florerende overlijdensprentjespoëzie zullen hier wel deels voor verantwoordelijk zijn.

Nochtans is het tegendeel waar, er zit wel degelijk beweging in de woordkunst. Neem nu bijvoorbeeld poetry slam. Een soort kampioenschap waar het maar om één ding gaat en dat is het publiek enthousiast maken. In een ongedwongen en laagdrempelige sfeer nemen dichters het tegen elkaar op.

Inhoud en manier van voordragen staan ver af van het statische declameren zoals velen onder ons dit voor ogen hebben. Zo nam een aantal slammers het in oktober vorig jaar in Brussel tegen elkaar op waarna er zich eentje Belgisch kampioen mocht noemen.

En omdat Lochristaar een hip medium is, trakteren we jullie op een compilatie van dit slamkampioenschap.