De meestergasten van Sidmar

Evarist Ganzelever
2 reactie(s)

ArcelorMittal, de staalreus uit de Gentse Kanaalzone, ligt niet zo heel ver van mijn dorp. De waterdamppluim en nachtelijke gloed reiken op gezette tijden tot over mijn beukenhaag.

Als je weet dat deze gigant met een kleine 5000 eigen werknemers zowat de grootste werkgever uit de wijde omgeving is, dan is het ook niet verwonderlijk dat ik binnen mijn personenverkeer enkele van deze stalen mensen tegen het vege lijf loop.

Tijdens vluchtige smalltalk-momenten met hen stel ik vast dat verscheidene zich identificeren met het bedrijf. Er is overigens niks mis met het gegeven beroepsfierheid of enige arbeidsvreugde.

Wat wel mijn aandacht vangt, is dat het overgrote deel van deze personen zich meestergast noemt.

Het kan zijn dat ze zich nauw betrokken voelen bij het productieproces en dit dan vrij vertalen naar een functiedefinitie.

Echter, ik vraag me af – de bedrijfsorganisatie niet kennende - of er daar dan geen magazijniers, mecaniciens of heftruckbestuurders tewerkgesteld zijn?

Een meestergast is toch een leidinggevende op de werkvloer, een soort voorman, werkmeester of ploegbaas?

Hoe kun je nu chef zijn als het daar allemaal chefs zijn die in je shift zitten?

In een horizontale organisatiestructuur wordt er inderdaad van uitgegaan dat samenwerking aan de grondslag ligt, maar enige observatie in mijn kippenren leert me dat die stelling na relatief korte tijd in duigen stort.

Of het is zo dat het chiquer staat jezelf in lekengezelschap een professionele update toe te kennen, ook al blijft deze onbezoldigd.

Voilà, bij deze heb ik mijn cokes weeral eens geblust, om het met een gangbare Sidmar-terminologie uit te drukken!