De zwart-geel-rode was hangt weer buiten!

Evarist Ganzelever
0 reactie(s)
WK 2018

© Bennie Vanderpiete

Afgaand op de Belgische vlaggen die vandaag uit vensterramen en aan gevels hangen, concludeer ik dat dit landje niet wil splitsen, althans niet zolang de Rode Duivels meedraaien op het WK.

De Romeinen wisten het al 2000 jaar geleden, geef de goegemeente brood en spelen en ze vergeten hun kiespijn.  In de arena’s – die toen nog niet, zoals vandaag, in Rusland lagen – werden slaven geofferd aan de leeuwen. Een volksvermaak dat mee evolueerde met zijn tijd. Uiteindelijk werd het een spel tussen twee partijen en nog later werd dit gereduceerd tot ploegen van 11 personen, overwegend van het mannelijke geslacht. Maar dit alles is geschiedenis, het gaat hem vandaag om de sport, de wereldbeker voetbal.

Voetbal brengt mensen samen, of toch niet?

Wat me opvalt is dat straten en wijken er opvallend kalm bijliggen op tijden dat het serieuze voetwerk wordt uitgezonden op televisie. Dien ik hieruit te concluderen dat het overgrote deel van onze gemeentelijke inwoners samengeperst zit op het Picasso-evenement in Lochristi, in Domein D'Heyboght in Beervelde of allen onderdak kregen in de Zaffelaarse sporthal? Daar waar uitgedoste Duivelsfans in dresscode met een lauw pintje in de ene hand en een Belgisch vlaggetje in de andere hand zich verdringen voor een groot scherm.

Of zijn we niet zo sociaal, zoals de slogan ‘Voetbal verbindt’ laat uitschijnen en zitten de uithangers van de tricolore gekluisterd voor hun eigen breedbeeldscherm met een zak chips binnen handbereik? Hoe je het ook draait of keert, of je ervan houdt of niet, alles ademt voetbal in en uit. Zelf ondergetekende, die amper weet wie tegen wie speelt, laat zich meedrijven door die sfeer en emotie die alles inpakt. Misschien betrapt ik mezelf nog op afkickverschijnselen, dien ik me te laten uitbollen in de Tour de France!