Ook binnen onze gemeentegrenzen komen ze af en toe voor, mensen die de kaap van 100 of meer ronden. Het lijkt wel op weg het nieuwe normaal te worden.
Meestal vernemen we deze heugelijke tijding via de lokale of sociale media. En – zoals dit in pre coronatijden gebruikelijk was – met een klassieke foto waarop de jubilaris al dan niet scheefgezakt troont en geflankeerd wordt door enkele gezagsdragers, met name gemeenteschepenen en/of de burgervader. Het zal beslist aan mijn kijk op mens en samenleving liggen, wanneer een vergelijk met de trofeejacht in Afrika in me opkomt.
Hoe mannen, al dan niet met een vette pens, onbeschaamd poseren naast hun prooi. Een prooi die hen meestal in de schoot geworpen werd. Kijk, denk ik dan, die politici met hun lint om de buik gegespt scoren met een eeuweling. Een fotoshoot met een zo goed als uitgestorven mens, als was het een witte neushoorn. Weer een om aan de trofeekast – digitaal fotoalbum in dit geval – toe te voegen. Lang zullen we leven!