En waar de sterre bleef stille staan…

Evarist Ganzelever
0 reactie(s)
Waar de sterre bleef stille staan…

© Bennie Vanderpiete

En dit zou wel eens het geval kunnen zijn boven ‘Lochristinaar’, wanneer we zien met hoeveel jullie wel zijn die ons dagelijks weten te vinden.

Wie bij ons langskomt hoeft geen wierook en mirre mee te brengen. Af en toe een duimpje of reactie en we zijn al heel tevreden.

Ook dit jaar valt er wederom niks te schrijven over een witte, lokale kerst. Wat maakt dat menigeen dan maar besloot zijn woonomgeving als een Anton Pieck-plaatje te pimpen. Een sfeerbeeld waarin een arrenslee bovendien niet zou misstaan.

Met een nostalgische postkaartillusie, die een warm thuisgevoel oproept, is niks mis, alleen lijken veel huiskamers me nu wel Disneyland.

Verlichte kerstbomen met eronder Bongobonnen die de kribbe en haar Bijbelse figuren vervangen. Lichtsnoeren, slingers, glanzende bollen, engelenhaar en mooi versierde tafels doen ons even vergeten dat vrede het meest verkrachte woord aller tijden is.

Het echte leven laten we nu maar even aan de deur staan en dat is af en toe noodzakelijk, willen we in evenwicht blijven met onszelf en onze omgeving.

En dit alles bij een volle kerstmaan, iets dat voor het laatst 38 jaar geleden gebeurde en daarmee een zeer zeldzaam fenomeen.

Stille nacht, heilige nacht, maar dit jaar dus ook een beetje een heldere nacht!