Examens

Sylvie
0 reactie(s)

Hier ten huize is het examentijd. Dat zorgt doorgaans voor wat extra stress, maar dit jaar lijkt het best mee te vallen.

Simpel is het anders niet. Met een dochter die zich op wetenschappen moet storten en een andere dochter die muziek studeert zijn gebeurlijke ongevallen niet helemaal uit te sluiten.

Het is vaak zo dat de Wetenschapper op haar bed de stof luidop zit te scanderen, omringd door taken, toetsen, oefeningen, boeken, nota's en een of andere samenvatting. Men kan zich afvragen hoe ze in dat alles haar weg nog vindt, maar 's students wegen zijn ondoorgrondelijk.

Terwijl in de ene kamer lessen worden gescandeerd, wordt in de andere kamer de piano aangevallen om wijs te geraken uit vele muziekstukken. Af en toe klinkt dan een zware   "PLONGGGG" gevolgd door een niet mis te verstane aanroep aan de hogere machten. Het dichtklappen van de piano geeft dan meteen de start aan van een korte oefening in klassieke zang (momenteel in het Duits, wat enigszins bevreemdend is,  maar goed).

Wanneer de zenuwen aan beide kanten wat gespannen staan, is het voor te stellen dat er gevleugelde woorden van de ene kamer naar de andere worden gestuurd. Ofwel gaat het scanderen dan luider ofwel wordt een toontje bij gestoken tot in de ene of de andere kamer de koptelefoon soelaas brengt.

Diegene die het zwaarste examen moet afleggen, is mijn man. Hij verdiept zich het ene uur in solfège (hij is gelukkig muzikaal aangelegd, en kan hier en daar nog net een nootje verduidelijken als dat moet) en zit een uur later lessen fysica te geven. Soms met de moed der wanhoop ploegt hij door de stof en probeert met handen en voeten deze of gene wet naar de grijze massa van de oudste dochter te loodsen.

Ik heb formeel verbod gekregen om mij in de zaak te mengen. Wat muziek betreft ben ik redelijk ongeschikt, op een schaal van 1 tot 10  heb ik minstens -7. In de wetenschappen ben ik wel een beetje onderlegd, maar het probleem daar schijnt te zijn dat ik vlotjes hier en daar enige eigen wetten bij maak, kwestie van alles te laten uitkomen. Ook schijn ik een licht gebrek aan precisie te hebben - iets wat in wiskunde (ik zeg maar wat) niet erg getolereerd wordt.

Ik heb zelf een wetenschappelijke basisopleiding, en ik heb zolang ik kon de wetenschap wat creativiteit proberen bijbrengen, maar het is me nooit gelukt. Dat gebrek aan verdraagzaamheid voor kleine frivoliteiten heeft me het wetenschappelijke pad doen verlaten in latere studies. Ze weten niet wat ze  hebben gemist - wellicht had ik ondertussen de onredelijkheid van velerlei zgn. universele wetten al lang bewezen.

Maar goed. Ik hou me bezig met het ondersteunen van de studerenden bij wijze van hersenvoeding. Hersenen draaien op suiker. De mijne toch. Ik lever dus mijn bijdrage aan de resultaten van mijn dochters door hen van chocolade te voorzien. Helpt het niet om te studeren, dan toch om zich te troosten na een eventueel teleurstellend examen.