Fijn stof

Sylvie
0 reactie(s)

Het was me weer wat. Is het lekker warm, wil je de fiets op en de wijde wereld in, dan krijg je de boodschap dat de wijde wereld vol fijn stof hangt dat je beter even niet ademt. Fietsen zonder te ademen, dat is lastig. Nu ik er aan denk; alles is lastig zonder te ademen.

Ik heb wel geprobeerd om er onder uit te komen, onder dat fijn stof. Vooreerst doordat ik in mijn oneindige nitwitstatus het woord "fijn" verkeerd interpreteerde. Meer zoals "fijne vleeswaren" of zoals "een fijne tijd beleven". Bleek het niet om dat soort fijne dingen te gaan, maar om  "schadelijk" en ik vroeg me af wat er mis was met de term "schadelijke stofdeeltjes". Die spreken minder tot mijn verbeelding dan "fijn stof".

Nu ik toch niet kon gaan fietsen in dat fijn stof, ging mijn verbeelding alleen aan de haal. Allerhande voorstellingen van fijne stofdeeltjes passeerden mijn geestesoog. Volgens mij heb ik er zelfs voelen kriebelen in mijn luchtpijp. Misschien was het op dat moment dat ik mijn geestesoog dicht kneep ten voordele van mijn doodgewone rechteroog en dat net dat oog viel op iets wat nog moeilijk onder fijn stof te catalogeren was.

Fijn stof, ha! Ver van de verbeelding en onder mijn ogen werd ik geconfronteerd met de realiteit van elke dag: de grote broers van fijn stof, die hier klaar en duidelijk ten huize hun vergadermoment hielden. Ik zag stofnetten, bungelend aan de zijkant van het plafond.

Ik veronderstel dat die tak van de stoffamilie nogal sterk aaneen hangt, een beetje de vleermuisachtigen, zeg maar. Een meer levende stofstam vond ik in de vorm van pluizen. Dat zijn de verhuizers van dienst. Eerst liggen ze daar, dan weer ginder. Ze hebben de neiging om te groeien, soms denk ik dat ze boos zijn en dat ze eigenlijk niks anders zijn dan een stoffamiliemanifestatie. Missie geslaagd zou ik zo zeggen: ik heb ze gezien. En moeilijk uiteen te drijven zijn ze niet. Maar ze herscholen wel makkelijk.

Ik kreeg er dus vooral stof tot nadenken van dat fijn stof. Ik ben al lang blij dat ik weer de fiets op kan, om na te kunnen denken over dingen die er toe doen. Zoals de levenscyclus van de tuinpaddenstoel, bijvoorbeeld, en hoe die zijn sporen nalaat. In de realiteit en in mijn verbeelding...