Flowers in the city

Neen, wellicht geen flowers voor ons bij de start van dit nieuwe forum, maar wel flowers met het potje eraan die ons misschien zullen toegeworpen worden naar ik gok (wat ik ook een beetje hoop, stoutschrijver als ik me voel!)!

Wij zullen ons alvast een lentegevoel toe-eigenen, onze sapstroom al pennende activeren.Dat die biologische lente enige vertraging heeft opgelopen, hebben we intussen al door.
Ze maakt precies voor haar blijde intrede gebruik van het NMBS-vervoersaanbod.
Nogal dikwijls een chronisch gegeven als je er de statistieken op nakijkt.
Dan zelf maar de lente maken, moeten de vooruitziende organisatoren van de Gentse Floraliën hebben gedacht.
Al 200 jaar lang trekt deze bloemen- en plantenkermis een groot publiek aan als gonzende korfbijen op zoek naar nectar.
Met de gekroonde hoofden voorop trok de bezoekersstoet langsheen Beerveldse graszoden en een vleugje Kasteel Rozenlaar - inclusief de veredelde stootkar waarmee Vuysteke zaliger ooit zijn waar naar alle uithoeken van deze aarden bol verpotte - naar moeders mooiste rododendrons.
Het Atomium - hier de plantaardige variant - bewonderen, zonder je kas te moeten opvreten op de Brusselse ring, was een aanbod dat je niet alle jaren te beurt viel.
Al moet gezegd worden dat het parkeergeld dat je moest ophoesten om je karretje aan de afsleep van Flanders Expo vrij te kunnen achterlaten, toch nog enige associatie met de Heizel opriep.

Lochristi stond te pronken op verplaatsing.
Onze gemeente bloeide voor enige dagen op een ander, naast de deur.
Bijna een natuurwet te noemen; wie tut er zich nu niet kleurrijk op wanneer zij of hij vreemdgaat?
Het gebeuren was opnieuw een bloeiend visitekaartje voor onze bloemengemeente, eentje dat men niet hoeft uit te delen omdat het Mohamed was die naar de berg toekwam, niet omgekeerd.
Wanneer we onze gemeente eens langs de binnenzijde wouden bekijken (je stap toch niet zomaar een wildvreemde serre binnen op het thuisfront!), was dit het moment suprême.
Zoveel mooi gewas en organisch talent dat de Lootse woestijn van glas herbergt, doet mij meteen gedachten als "zo'n glasmuren, kijk daar alle dagen op," flink nuanceren!
Met andere woorden, tot zolang ik die Floraliën-beelden op mijn netvlies meedraag zal ik bij het affietsen van de Reynaertroute iets minder kritisch staan tegenover het verminkte Loots landschap.
Ik word er immers om de vijf jaar attent op gemaakt dat deze glazen stolpen enkel een omhulsels zijn van een ander landschappelijk schoon.

Evarist Ganzelever