Het zijn de wetmatigheden van ons Bourgondisch bestaan. Het heeft niets met gasten te maken maar alleen met onze maag, in het Latijn gaster. Hoewel lekker eten en drinken eetcultuur zijn, zie ik toch ook nog barbarij.
In de zomer moeten we de sangriatoer op en als de Kerstboom in het straatbeeld of in de huiskamer verschijnt, worden meteen hele sloten glühwein geserveerd. De industriële glühwein wordt gemaakt met massawijn van zeer lage kwaliteit. Het wordt stevig gezoet om alle gebreken te maskeren die je meestal pas ’s anderendaags merkt.
We zijn ook een van de uitzonderlijke landen waar zoet als aperitief wordt gedronken. Porto, pineau de charentes en andere VDN en VDL’s zijn veel aangenamer als dessertwijn. Fris, fruitig met mooie acid moeten onze gaster prikkelen. Deze drankjes echter nemen elke zin in de maaltijd weg en welke wijn moet je nadien nog serveren?
Het is een beetje de gastronomie op zijn kop zoals bierliefhebbers eerst een triple zouden drinken om dan over te schakelen op een verse, frisse pils.
Klassiek zijn we zeker en vast ook wat feestmaaltijden betreft. Gevogelte met de turkey voorop zijn het meest geliefd als hoofdmaaltijd al komen wild, gourmet- fondue aardig in de buurt. Schaal- en schelpdieren worden massaal geoogst en beleven alleen hoogdagen op onze tafels. De kerststronk is nog altijd hip.
Wat je er ook van vindt, de gustibus non est disputandum. Al kunnen we misschien toch enkele misverstanden uit de wereld helpen?
Iedereen een Vineus Eindejaar en een gastrologisch 2015!
