Gedaan met eindeloos uitslapen en buitenspelen

Evarist Ganzelever
0 reactie(s)
Terug naar school

© Bennie Vanderpiete

De eerste schooldag is altijd een beetje wennen voor iedereen. Een nieuw bioritme dringt zich op. Ouders en kinderen zijn de avond ervoor beslist met die gedachten naar bed gegaan.

Het gezapige en rustige vakantieleventje is abrupt afgebroken, net nu het begon te wennen. Voor de ene is het een mijlpaal, voor de andere een hinkstapsprong.

De geur van zonnebrand en zomer zitten nog op de huid van de kinderen wanneer de schoolbel gaat. Een kakofonie van stemmen die plots stilvalt. Sommige van hen staan er wat onwennig bij, anderen zijn dan weer opgewonden of soms verlegen.

Een mix van gewaarwordingen. Zo herinner ik me van in mijn jeugd hoe zo’n eerste schooldag aanvoelt. Net als toen ik voor het eerst de zee zag.

Maar het is niet alleen binnen de schoolomheining dat het gonst. Autobussen slokken kinderen op, méér verkeer in de straat, mama’s die hun lieveling per se vlak vóór de schoolpoort afzetten, groepjes fietsers die op de automobilisten hun systeem werken, 30 kilometer per uur dat plots ernstig dient te worden genomen, kortom de ratrace is van start gegaan.

Tweemaal daags vindt er nu een soort volksverhuizing plaats die merkbaar is tot in verste uithoeken en zijstraatjes van dit overbevolkte landsdeel.

Tussen dit komen en gaan door is het evenwel relatief stil in mijn buurt. Een gepensioneerde die zijn post uit de brievenbus haalt of de AcelorMital medewerker die laatdienst opgaat met zijn verjaard dieselvoertuig, dat zet hier het dagpatroon uit voor de komende maanden.

Net zoals de getijden de wandelaar meer of minder ruimte geven op het strand, zo bepaalt de schoolkalender het straatbeeld.

En voor de kinderen die vandaag niks liever zouden willen dan dat ze de school afschaffen geef ik graag mee dat er dan ook geen vakantie meer zou zijn om naar uit te kijken!