Het zal je huisnummer maar wezen

Evarist Ganzelever
1 reactie(s)

p1000558Voilá beste lezer, zoals aangekondigd starten we vandaag met onze voyeurreeks waarbij we telkens op de 4de van de maand een Lootse huisnummer 4 aandoen.
Vandaag doe ik (gemakkelijkheidshalve!) de Molenstraat aan en dat brengt me aan de voordeur van Tom Van Waes.

Hij bewoont de bovenverdieping van het ouderlijk huis, installeerde zich knus onder het pannendak.
Tom ziet er mooi bruin uit.
Dat kan niet volledig aan de Belgische zomer toegeschreven worden veronderstel ik.
Tom bezocht deze zomer de Azoren, een Portugese eilandengroep middenin de Atlantische oceaan.
Hij is een stapper en maakt zowat ieder jaar een wandelreis met een groep gelijkgezinden (reisorganisator Te Voet).
Onder andere Madeira, Oostenrijk en Slowakije passeerden al deels onder zijn schoenzolen.
De mooiste impressies die hem zijn bijgebleven zijn deze ervaren in het nationaal park Grand Paradiso, Italië.
Een trektocht door berg en dal - van hut naar hut - en de kameraadschappelijke sfeer tussen de deelnemers zorgden ervoor dat deze reis tot zijn favoriete herinneringen behoort.
"Een dergelijk confrontatie met de grootsheid van een landschap, het contact met de elementen, confronteert mij er telkens mee hoe nietig we zijn als mens. Het schrille contrast tussen de vanzelfsprekende luxe thuis en aangewezen zijn op jezelf maakt dat ik alles eens op een rijtje kan zetten. Het helpt mij dingen te relativeren".
Tom droomt ervan een van de komende jaren dwars doorheen de Grand Canyon (USA) te wandelen.
Ik zie zijn ogen flikkeren wanneer hij me dit toevertrouwt.
Als verlengstuk van zijn passies volgt hij zowat alles wat National Geographic (tv + tijdschrift) te bieden heeft.
Ook BBC Earth kan hem tot een van zijn trouwe kijkers rekenen.
Tom kan goochelen met namen van aardplaten en geologische termen, ik zwijg en luister.
Omdat ik amper kan volgen, gooi ik het uiteindelijk over een andere boeg en wijs hem op de mooi aangelegde tuin.
Als geschoolde tuinman en werkzaam bij de groendienst van de gemeente Destelbergen vindt hij dit een evidentie.
Ook hier weet hij feilloos de namen van iedere plant of bloem te benoemen.
Groene vingers en dito interesses plaveien Tom zijn levenspad, zoveel is me intussen wel duidelijk geworden.
Ik ga er vandoor, maar niet vooraleer Tom in naam van het voltallige LO's4-team te bedanken voor zijn woorden die ik in dit portretje mag stoppen.