Intussen in onze woon-zorgcentra...

Evarist Ganzelever
0 reactie(s)
doodgaan in WZC

Tekst - Foto Evarist Ganzelever ©

...wordt er nog steeds doodgegaan. Nu vaccinatie ervoor zorgde dat de overlijdens niet meer in de file staan, verslapt ook de aandacht van de buitenwereld voor de bewoners. Maar de vergankelijkheid maalt stapvoets verder.

'Went dit?', vroeg ik bij een recent bezoek aan m'n moeder - die resideert in een WZC - waarbij ik verwees naar de twee bijna gelijktijdig gestorven bewoners in haar onmiddellijke buurt. In de gang de foto's bij brandende kaarsjes en een print met 'Zijn van ons heengegaan' op. Een uitprint met hetzelfde gebaar haar in de schoot geworpen door een vrijwilliger als was het de krant.

'Het is hier een opstapje naar de dood', zei moeder op een toon waarvan ik niet weet of dit een nuchtere vaststelling is of een gecodeerde kreet om hulp. Nazorg of ondersteuning bij rouwverwerking bij hoogbejaarden lijkt er mij niet onmiddellijk in de buurt, al begrijp ik best dat het verschil tussen ouderdomsverschijnselen en emotionele of psychische problemen vaak een dunne lijn is. Net zoals verliefd worden is verdriet ervaren niet gebonden aan een leeftijd. De tranen van oudjes verschillen niet van die van een twintigjarige, alleen meanderen ze sneller weg in de groeven van hun aangezicht.