Lochristi krijgt een omloopbos

Sinds maart dit jaar voeren onderzoekers van de Universiteit Antwerpen in Lochristi een project uit waarbij de productie van hernieuwbare bio-energie centraal staat. In april werden 20 ha snelgroeiende populieren en wilgen aangeplant. In de winter 2011 wil men een eerste maal oogsten. Voor het project werd een samenwerkingsakkoord afgesloten met de Groep Mouton bvba.

Ik passeerde er afgelopen dagen tijdens één van mijn fotostrooptochten en kon me niet onmiddellijk herinneren wat er midden de velden was opgetrokken. Het leek wel een weerstation te zijn met een tuinhuis, voelsprieten en antennes. Toen men me vertelde wat het was, herinnerde ik me heel vaag er iets over te hebben gelezen.

Er werden 10.000 stekken per hectare geplant of 200.000 wilgen en populieren. De oogst wordt verhakseld en van de snippers wordt dan elektriciteit en warmte geproduceerd. Zo moet de eerste rotatiecyclus er uit zien. Voor de tweede fase groeien de resterende bomen verder als hakhoutcultuur. Het project draagt de naam POPFULL en is een internationaal onderzoeksproject dat gespreid is over vijf jaar en dat kan rekenen op een budget van bijna 3 miljoen euro. Het onderzoek moet de onderzoekers toelaten om de hoeveelheid koolstof en andere broeikasgassen te berekenen die uit de lucht blijven als er bio-energie wordt gewonnen door snelgroeiende houtsoorten om te zetten in brandstof.

Lochristi, dat al heel veel te veel populieren en wilgen telt, in verhouding tot andere boomsoorten krijgt er op slag voor enkele jaren nog een paar honderdduizend bij. Bovendien kun je je vragen stellen bij het verbranden van houtschilfers om elektriciteit op te wekken. Wat je opbrandt is weg en kan niet meer hergebruikt worden. We denken liever aan compostering, bio-thermisch drogen of vergisten met nacompostering waarbij er op het einde van de cyclus nog altijd een heel nuttig en herbruikbaar product wordt afgeleverd, nl. compost. Sommige periodes van het jaar is nu al droog (bruin) materiaal te kort in de verschillende composteringsinstallaties en kan aan de vraag niet meer beantwoord worden.

Is het dan niet nuttiger om die houtsnippers om te zetten tot een bruikbaar eindproduct wat een valorisatie is van nutriënten en organische stof en groene energie in plaats van alles te verbranden voor groene energie?

Vlaanderen moet natuurlijk proberen zijn doelstellingen ‘groene energie' te halen maar komt wellicht zo in concurrentie met andere biologische processen die aeroob verlopen en een eindproduct opleveren.