Music on Sundays: : ‘Ain’t no sunshine when she’s gone’ van Bill Withers

Machteld Moijson
0 reactie(s)
Tekst: Machteld Moijson

Het klassieke soulnummer ‘Ain’t no sunshine when she’s gone’ van Bill Withers werd talloze keren gecoverd door andere artiesten en in soundtracks van verschillende films en televisieseries opgenomen. De film die op een uitzonderlijke manier gebruik maakt van het lied is ‘Notting Hill’.

Het eerste succes van Bill Withers

Het nummer uit zijn album ‘ Just As I Am’ van 1971, geproduceerd door Booker T. Jones, is een van Withers’ bekendste songs en zijn eerste grote hit. Het bereikte de derde plaats in de Billboard Hot 100 en won een Grammy Award voor beste R&B-song in 1972. Je vindt het op de 285ste plaats op Rolling Stone’s lijst van 500 beste nummers ooit. Zowel de labels ‘soul’ als ‘blues’ als ‘rhythm & blues’ zijn erop van toepassing. Withers nam het op met Donald Dunn op basgitaar en Al Jackson Jr. op de drums. De film ‘Days of Wine and Roses’ uit 1962 zorgde voor de inspiratie bij het schrijven. Toen hij het componeerde werkte hij nog in een fabriek waar toiletten voor Boeing 747’s werden gemaakt.

Aanvankelijk wou hij meer tekst schrijven voor het derde couplet, maar van andere muzikanten kreeg hij het advies om de constante herhaling van ‘I know’ te behouden. ‘Ain’t no sunshine when she’s gone’ werd oorspronkelijk uitgegeven als B-kant van het nummer ‘Harlem’, maar vlug bleek dat de B-kant populairder werd bij dj’s.

De film ‘Notting Hill’

Deze romantische komedie in een regie van Roger Michell naar een scenario van Richard Curtis, bracht in 1998 Julia Roberts en Hugh Grant samen voor de opnames in de Londense wijk Notting Hill, bekend van de straatmarkt. De film behaalde meer dan 10 prijzen, waaronder de publieksprijs bij de BAFTA Awards, de British Comedy Award voor beste filmkomedie en een Brit Award voor beste filmmuziek van Trevor Jones.

Julia Roberts vertolkt de rol van Anna Scott, de beroemdste en meest begeerde filmster ter wereld, die onverwacht het pad kruist van William Thacker (Hugh Grant), eigenaar van een slechtlopend reisboekenwinkeltje in Notting Hill. Deze twee mensen worden verliefd, hun relatie krijgt af te rekenen met de roddelpers, haar ontrouwe verloofde, en allerlei vooroordelen, niet in het minst van henzelf.

 



This photo of Travel Bookshop is courtesy of TripAdvisor

Het nummer van Bill Withers wordt gebruikt in de geniale marktscène: Walk through the seasons. Anna Scott is uit het leven van William verdwenen en hij kwijnt weg in zijn kleine wereld. De marktscène begint aan de blauwe voordeur van Williams appartement wanneer hij de dagelijkse morgenwandeling naar zijn winkel maakt. We zien hem tussen de marktstalletjes kuieren terwijl de seizoenen voorbijgaan: zomer wordt herfst, wordt winter, wordt lente. Dit is een prachtig voorbeeld van wat we ‘tijdverdichting’ of ‘versnelling in de tijd’ van een verhaal noemen. De kijker realiseert zich zonder dat het gespeeld of gezegd wordt dat de volgende scène zowat een jaar later speelt. De gebeurtenissen worden beknopter verteld dan in de andere scènes. We zien tijdens de marktscène het nieuwe vriendje van Williams zus en een zwangere vrouw. Op het einde van de scène zie je een ruzie tussen het jonge koppel en wellicht het einde van hun relatie, de zwangere dame heeft nu een flinke baby op de arm.

Het was technisch gezien een hele klus om deze marktscène in twee delen op te nemen. Het beeldmateriaal wordt onzichtbaar aan elkaar ‘gelast’ ter hoogte van de witte bestelwagen vooraan in beeld bij het begin van de winter.

Geniet in deze periode van onstandvastig weer van de metafoor uit het lied die perfect past bij het visualiseren van een periode van gemis. De marktscène is echter niet het einde van het verhaal, anders zou het geen romantische komedie zijn.

Beluister de officiële video met Bill Withers via
 

Bekijk de marktscène op