Stadsplan

Ook ik kreeg het nieuwe stratenplan van Lochristi in de bus.
Goed zo, nu hoef ik de GPS niet boven te halen wanneer ik naar de Scholeksterhof of Pelikaanweg toe wil!
Bij het openvouwen van dit nieuwe topografische hebbeding gingen mijn gedachten spontaan terug naar een officiële 11 juliviering van enige jaren geleden.
Ik mocht er toen een gedicht te berde brengen.
Even in mijn archief gescharreld en zie, dit werkje blijkt nog steeds actueel!

ODE AAN MIJN VERSTEEND DORP
Waar eens mijn wiegje stond
parkeren nu auto's tussen witte lijnen.
Ik kan het plekje nog nauwkeurig aanwijzen..
Kijk daar... waar die blauwe Citroën staat!

Het mezennestje dat ik ooit leegplunderde.
Wat maakten die oudjes toen een kabaal!
Ik ben er niet meer zo zeker van
maar denk dat het ongeveer ter hoogte was
van wat nu de afdeling "droge voeding" is.
De Colruyt, ik raak er altijd het noorden een beetje kwijt!

De hooimijt waarachter ik het buurmeisje een kus aftroggelde,
gelukkig was het toen!
Stel dat we het vandaag
op datzelfde plekje nog eens zouden overdoen,
ze stonden zich beslist een geïrriteerde kop te gapen
vanuit hun appartementje drie hoog, zeven breed!

Herinneringen begraven onder steen en asfalt,
als fundament voor het heden.
Opeen geperst in verkavelde paradijsjes,
aan de boorden van hun polyestervijvertje,
vertellen ze mij dat het er goed leven is!

Vervlogen tijden neerdromen op papier
houdt de dichter nog eventjes overeind!