Throwback Thursday: Chantal is Belgisch Kampioen luchtdrukpistool

Jean Marie
0 reactie(s)

In 2010 schreven we over haar in één van onze eerste digitale artikels. Ondertussen zijn we 4 jaar verder. In het weekend van 25-26 oktober werd Chantal Praet Belgisch Kampioen luchtdrukpistool (discipline 11) Cat. Dames 2.

Precisiechieten op 10 m met een luchtdrukpistool is één van de vele disciplines in het sportschieten. Nu is Chantal voor de eerste maal Belgisch Kampioen geworden. Volgend jaar gaan de kampioenschappen door in Marche en Famenne. Ze is ook actief in het schieten .22 (discipline 16) en won dit jaar een zilveren medaille. Zaterdag betwistte ze in Mechelen de finale van de Beker van België die ze won. De finale met 8 is een 'eliminatie'finale' waarbij telkens de schutter met de minste punten afvalt. Zo treedt voor haar de winterstop met schoonheid in. Eind januari – begin februari 2015 wordt de competitie hernomen. Ze was niet aanwezig op de kampioenhuldiging op 9 november. De Federatie VSK – Vlaamse Schietsportkoepel) maakte de uitslag van het dit BK onvoldoende wereldkundig.

 

(midden) Chantal in opperste concentratie

(midden) Chantal in opperste concentratie

Chantal Praet (46) woont al zes jaar in Lochristi en is eigenlijk afkomstig van Gent. Ze kwam hier met haar echtgenoot wonen op aanraden van vrienden die Lochristi zo bijzonder vonden. Chantal heeft een wel heel uitzonderlijke sport uitgekozen. Ze is één van de beste schutters van België en werd al meer dan 40 keer provinciaal kampioen in verschillende disciplines van het sportschieten. Ze hoort dan ook bij de top drie van België. Wij kregen haar afgelopen december in het vizier bij de huldiging van de sportkampioenen. Tijd voor een portret.

In het sportschieten zijn wel 20 verschillende disciplines. Het is een individuele concentratiesport maar ook een Olympische discipline. Chantal beoefent er drie van, de discipline 11 of het luchtpistool op 10 meter, discipline 16 of het sportpistool.22 op 25 meter en tenslotte discipline 13of het zwaar kaliber revolver .32. Het schieten wordt meestal in een sportzaal of een schietstand uitgeoefend. Er zijn nationale en internationale wedstrijden maar ook meerdaagse wereldbekers in heel verschillende windstreken.

Hoe is het allemaal begonnen?
Ik ben pas begonnen toen ik 30 werd, wat vrij laat is. Mijn peetje was bestuurslid en kampioen in zijn specialiteit. Mijn man en ik hielden al 5 jaar lang de bar open van de schietclub toen ik ermee begon. In de familie had ik enkele voorbeelden van sportschutters en zo is het allemaal begonnen. Er zijn natuurlijk weinig vrouwen die deze sport beoefenen en daarom kan ik eigenlijk ook maar in twee disciplines echt schieten. In het zwaar kaliber .32 zijn er in België amper drie of vier vrouwen en er worden dan ook geen wedstrijden georganiseerd. Voor de discipline 11 of het luchtpistool zijn er wel honderd en in de discipline 16 of het sportpistool.22 ook twintig.

Is het een gevaarlijke sport?
Helemaal niet. In die zestien jaar dat ik de sport meemaakte en beoefen, heb ik nooit een ernstig incident meegemaakt. Ik ben lid van twee clubs, de Royal Ghent Rifle Club en de Sint -Hubertusschutters in Roeselare. Veiligheid is heel erg belangrijk en er wordt dan ook veel tijd en aandacht aan besteed. Je wordt ook niet zomaar lid. Wie zich meldt als kandidaat wordt onmiddellijk met een motivatiegesprek geconfronteerd. De man of vrouw moet een soort onderzoekje doorstaan over wie ze zijn en waarom ze die sport willen beoefenen. Dan moeten documenten worden ingevuld en kan de opleiding starten met een theoretisch en praktisch deel. Na één jaar lidmaatschap pas kan het bestuur overwegen om je effectief lid te laten worden en ook om een pistool of revolver aan te schaffen. Het is de gouverneur die de vergunning aflevert en op dat moment wordt ook nog een officieel onderzoek uitgevoerd. Je bent gedurende één jaar kandidaat-lid en krijgt ook een meter of peter toegewezen, die de man of vrouw van heel nabij volgt. Sinds 2008 is daar nog de sportschutterslicentie bijgekomen en heel veel nieuwe wetgeving. Er bestaat nu een voorlopige en een definitieve licentie en men kan er al aan beginnen vanaf 16 jaar. Je kan dan een .22 aankopen met een vergunning om te schieten op een schietstand en voor het transport van en naar die plaatsen. Een draagvergunning wordt slechts heel zelden gegeven en is vooral beroepsmatig bedoeld. Om die vergunning te behouden moet je elk jaar twaalf schietbeurten afwerken of je verliest de licentie.

Wat is de hoogste titel die je tot nu toe behaald hebt?belgian-open-van-jan-0251
Ik behaalde al op de nationale kampioenschapen zilver in de discipline 11 en 16 en won al verschillende malen de Beker van Vlaanderen. Sinds 15 jaar word ik ook elk jaar verschillende keren provinciaal kampioen. In de categorie 11 haalde ik met 374/400 mijn beste ooit. Dat was in de periode 1999. In 2009 ben ik er terug in geslaagd dit totaal als hoogste te schieten. Ik won met mijn ploegmaten, Gino Deschrijver, Jan Van Der Elst en Wim De Vriendt ook al vier keer de Schaal van de gouverneur in OPAC.

Kan je dit niveau nu nog aan?
Ik denk het wel maar het grote verschil is dat ik toen elke dag trainde, al was het maar een halfuurtje. Mijn conditie was toen veel beter. Ik kan dit nu niet meer door het werk. Ik train nu minder maar toch nog altijd drie keer één tot anderhalf uur per week. De resultaten zijn daardoor iets minder. Bij een goede conditie is de hartslag laag en dat is belangrijk. Door ouder te worden compenseer je dat voor een stuk met ervaring, rust en relativering maar je moet je blijven focussen op elk schot. Concentratie is het allerbelangrijkste. Het aanleren van de juiste techniek duurt heel lang en schieten moet een automatisme worden. Stresstoestanden worden tijdens de trainingen geënsceneerd. Yoga en meditatie kunnen concentratieverhogend werken maar je moet vooral een gezonde geest in een gezond lichaam hebben. Emoties zijn heel nefast in een wedstrijd. Een wedstrijd duurt soms heel lang. Zo duurt precisie 30 schoten op 25 m ongeveer anderhalf uur. Je hebt dan vijf minuten tijd voor vijf schoten en dit zes keer na elkaar. Bij snelvuur heb je slechts 7 seconden tijd om te schieten want dan draait de schietschijf onherroepelijk.

Wat trekt je het meest aan in het schieten?
Deze sport is een echte passie voor mij. Je bent alleen met jezelf, moet alles vergeten om je te kunnen concentreren en dat is pure ontspanning. Alle storende factoren moet je proberen uit te schakelen om nog met dat ene schot bezig te zijn. Ik ben het meest gevoelig voor gesprekken naast en achter mij. Oordoppen en een koptelefoon helpen wel maar toch moet je dat lawaai vergeten om goed en precies te schieten.

inhuldiging-luchtstandWelke wapens heb je?
Mijn .22 is een Zwitserse Hämerli, mijn luchtpistool een Feinwerkbau en de revolver .32 een Manurhin. Dat is de Rolls Royce onder de wapens en mijn speelgoed. Voor dit wapen zijn er geen wedstrijden omdat te weinig vrouwen deze discipline beoefenen. Na een wedstrijd of training ontspan ik me dan met dit wapen.

Trek je nog naar het buitenland?
Neen. Je moet hiervoor uw selectiepunten behaald hebben. Internationaal zijn er ongeveer vijf wedstrijden die drie dagen duren. Behalve uw verlof heb je geen kosten. Je moet er je verlof aan spenderen en als dat niet kan lijdt je loonverlies. Zo is ook Irène Verschueren gestopt met internationale wedstrijden. Ze moest er telkens haar kapperszaak voor sluiten en kon dit niet langer. Die wedstrijden beginnen meestal op woensdag en in het weekend kom je dan pas terug thuis.

Is het een dure sport?
Met die .22 schiet ik ongeveer 5.000 kogels per jaar en dat kost toch wat. Met het luchtdrukpistool kun je het goedkoopst schieten. Een stang van 5.000 loodjes kost 75 euro maar de .32 is natuurlijk heel duur. Dat kost ongeveer 25 cent per kogel. Het lidgeld kost natuurlijk ook. Het eerste jaar betaal je 250 euro.

Heb je ook al andere wapens geprobeerd?
Het karabijn is te zwaar voor mij. Een dergelijk luchtkarabijn weegt 7 tot 10 kg en ik kan dat niet volhouden. Je moet nu al die armspieren trainen om het de hele wedstrijd uit te houden en degelijk opwarmen. Enkele jaren geleden had ik bovendien een ongeval en het werd nooit meer 100%.

Wat staat er in 2010 op het programma?
Ik werd terug Provinciaal Kampioen zowel voor de discipline 11 luchtpistool als voor discipline 16 sportpistool. Ik heb nog niet het volledig programma bepaald. Ik voorzie dat ik aan een 30-tal wedstrijden zal deelnemen. Ik vind het fijn, doe het heel graag. Het is pure ontspanning voor mij.

Chantal toont ons een album met de hoogste scores, een kast vol medailles en eretitels. Haar hoogste is 99/100 en dat haalde ze verschillende keren. Ook wij vertoefden in een vorig leven beroepshalve regelmatig op een schietstand en lieten ons gewillig onderdompelen in de koelbloedigheid en stressbestendigheid van deze heel erg bewuste topschutter.

http://www.lochristinaar.com/blog/chantal-schiet-met-scherp