Zaffelare dorp is aan het verLochristiën

Evarist Ganzelever
0 reactie(s)

Een enorm gapend gat waar men precies eindeloos beton aan het instorten is, wat verderop een zoveelste bestaande woning die in de schaduw wordt gezet, er beweegt wat in dit verbaksteende landschap.

 

Het oude dorpse gebit krijgt hier en daar een nieuwe, gouden tand, wat maakt dat de bestaande er maar wat vergeeld bijstaan.

Mijn Zaffelaarse dorpskern evolueert mee met de tijdgeest, schiet de hoogte in, net als brandnetels doen op stikstofrijke, humus houdende grond.

Een doorn in mijn esthetisch oog, al zal dit wellicht te maken hebben met mijn analfabetische kijk op dingen zoals het vastgoedgegeven.

Ik ben nu eenmaal claustrofobisch van aard wanneer het op ruimtelijke ordening aankomt.

Beetje sentimenteel van inborst ook, telkens wanneer ik het verleden tegen de vlakte zie gaan of prairiebraakland ‘een bestemming’ zie krijgen.

‘Er komen andere tijden’ zong ooit een zekere Boudewijn De Groot, maar wie herinnert er zich vandaag die ouwe boodschapper nog!