Kortfilmfestival, een terugblik

Bennie
2 reactie(s)
Kortfilmfestival Lochristi

© Tekst en foto's Bennie Vanderpiete

Zondag vond het 1ste kortfilmfestival plaats in de tuin van de Dekenijwoning. 23 inzendingen werden vertoond op 2 schermen. Ook filmclub Spotlicht had een stand.

Uiteraard had het kortfilmfestival te kampen met enkele kinderziektes. Er diende bijkomende verduistering aangebracht en een van beide laptops bleef al eens haperen tijdens een film. Lag de publieke opkomst ’s voormiddags nog aan de lage kant, na de middag was er een gezellige drukte en een voortdurend komen en gaan van geïnteresseerden en nieuwsgierigen. Maar we onthouden vooral dat dit kortfilmfestival een nieuw, verfrissend initiatief was en heel wat inzendingen een erg hoog – professioneel – niveau haalden. De ideale manier om een zomervakantie af te sluiten. 

23 kortfilms

Op de valreep hadden nog een paar filmmakers een werkstuk ingestuurd, waardoor er uiteindelijk 23 kortfilms konden vertoond worden. Allen hadden ze een link met Lochristi en zo konden ook heel wat van de filmmakers en acteurs aanwezig zijn. Een uitgelezen kans voor presentator van dienst Luc Segers, zelf jarenlang regisseur van “Vlaanderen vakantieland”.

Pieter Goethals

De publieke belangstelling was zoals verwacht het grootst voor de headliners. Omstreeks 19.30 uur keken een 40-tal filmliefhebbers naar About The Boy Who Ate An Oakwood Chair”. Een jongen wil absoluut de aandacht van een meisje trekken en eet daarvoor – zogezegd – een stoel op.  Een erg professionele (kort)film van regisseur Pieter Goethals, in ware Hollywoodstijl, met een schitterende cast van 21 acteurs. O.m. Jaak Van Assche en Lize Ferryn waren te zien.

 “Dergelijke professionele productie kost handenvol geld. Reken alleen al maar de kosten om de hele crew (soms tot 80 personen) 3 maal per dag van eten te voorzien” aldus Pieter “En” zo voegde hij er nog aan toe, “iedereen is correct betaald geweest, wat niet steeds het geval is in de artistieke wereld”.

Het exacte bedrag wou Pieter niet prijsgeven, maar dat de productie ettelijke honderdduizenden euro’s had gekost, liet hij wel doorschemeren. Geld dat destijds werd ingezameld via crowdfunding.

Tom Audenaert die meespeelde in de kortfilm “Ureca” die eveneens vertoond werd, kwam langs op het kortfilmfestival en was ook onder de indruk van de film van Pieter Goethals.

Films maken is passie

Een budget van honderdduizenden euro’s, daar kon Daniel De Vetter slechts van dromen. Zijn film “Hemelrijck” - over hoe geld en succes een familie kunnen breken - kostte 800 euro. Geld dat besteed werd om de catering voor de crew te betalen en dat door Daniel zelf opgehoest werd.

Mijn film was eigenlijk een “no-budget-film”, aldus Daniel. “Alhoewel alles in 1 week werd gefilmd, werkten we een volledig jaar aan deze productie. Omdat we geen middelen hadden, ook niet voor kostumering, droegen alle acteurs tijdens de opname bijvoorbeeld hun eigen kleren.” Het illustreert hoe films maken drijft op passie.

Charlotte De Bruyne

“Al was het maar voor even” was de kortfilm met Charlotte De Bruyne. De film vertelt het verhaal van de toevallige ontmoeting tussen twee jonge vrouwen op een totaal verlaten plek.
Charlotte, dochter van bloemist Luc De Bruyne uit de Hoekskensstraat, werd 10 weken geleden voor het eerst moeder en verblijft momenteel in London. Zij kon niet aanwezig zijn maar Rudy Tollenaere en Luc Segers regelden een telefonisch interview, net na de vertoning van de film.

”Ik kan me deze kortfilm nog zeer goed herinneren” opende Charlotte. “Ik krijg regelmatig de vraag van studenten om mee te spelen in hun kortfilm die ze moeten maken tijdens hun opleiding of als afstudeerwerk. Maar de vraag, en het scenario van de film, van Sophie Kurpershoek staken er destijds met kop en schouders bovenuit. De film gaat eigenlijk over een personage dat worstelt met het leven en de vragen van het leven”. 
En toen Luc Segers opmerkte dat de film zeer sterk is door de vele stiltes en de uitgesproken blikken van de actrices, vervolgde Charlotte: “Ik vond die stilte ook zeer herkenbaar. Mensen moeten leren praten met elkaar. Zelfs met mijn eigen man heb ik moeten leren praten over mijn gevoelens. En het personage dat ik speelde in de film, kon ook niet praten over haar gevoelens. De eerste versie van de film was nog met muziek. Maar Sophie heeft die dan herwerkt en liet bijna alle muziek weg om nog meer stilte in te bouwen”. Een applaus van het publiek voor Charlotte en haar 10 weken oude dochter Madonna volgde.

Spotlicht

Tussen de beide schermen waarop de kortfilms vertoond werden, had filmclub Spotlicht zijn stand. Zij toonden 6 documentaire kortfilms, werk van eigen leden. Meest opvallend was een filmpje van zo’n 60 jaar oud, over het thuis slachten van een varken.

Maar voorzitter Jos Maes filmde ook zijn zoon die een wonderbaarlijke visvangst deed in de Moervaart. ”Power” ging dan eer over een jongen die muziek maakte op windenergie. Ook impressies van het kunstparcours “Wrede/Vrede kunst 2014” en de Reynaertwandeling Vtb Kultuur kwamen aan bod.

Slotfilms van Charlotte Zweers en Peter Meyvaert

Met “Pero no de Agua” (“Maar niet van water”) en “What a man” werd nog een mooi slot gebreid aan dit kortfilmfestival.
Pero no de agua” was de bachelor proef van Charlotte Zweers aan het RITCS. De dochter van gynaecoloog Zweers behaalde eerst 2 masters in Spaanse en Franse literatuur, alvorens haar filmopleiding aan te vatten. Haar kortfilm vertelt het verhaal van een mysterieuze man die de liefde van zijn leven kwijtraakte en vlucht in whisky en ontmoetingen met vrouwen. En wat bij een nieuwe one night stand een seksspelletje lijkt, is in werkelijkheid een rauwe zoektocht na een niet verteerd verlies. Een film die vooral met close-ups werkt wat het zeer sensueel maakt.

Peter Meyvaert bracht dan weer een videoclip met een duidelijk boodschap. “What a man” gaat over een man (die hij zelf speelt) die erg succesvol is, dankzij de vrouw achter hem. Het bewuste glazen plafond dat moet doorbroken worden. Een fragment van “What a man” werd ooit nog gebruikt door Senseo.

Timon Verbeeck

De ontdekking van het kortfilmfestival was misschien wel Timon Verbeeck. Deze 17-jarige “you-tube-vlogger” die aan het Sint-Pietersinstituut in Gent schoolloopt, maakte al zo’n 120 clipjes, waarvan er een 70-tal online staan.
In de reeks “De confrontatie” filmt hij telkens hoe hij de uitdaging aangaat met zijn eigen angsten. Timon, die hoogtevrees heeft, beklom destijds de 24m hoge Makro-toren in Eke-Nazareth. Een actie waarmee hij de nationale pers haalde en waarvoor hij zich nadien verontschuldigde. Een erg controversieel filmpje dus. Speciaal voor dit festival draaide Timon nog vlug een nieuwe kortfilm.

“De Vork In De Steel” vertelt het absurde verhaal van Bert, een poetsman met een verbogen kantje.
Het filmen laat Timon meestal over aan iemand anders, maar hij staat wel in voor het scenario, de regie en de montage.

Die jongen heeft duidelijk filmgevoel. Hij weet zijn accenten te leggen en de spanning op de bouwen en die dan nog te ondersteunen. Ook de montage nadien is zeer sterk” fluisterde Luc Segers ons toe. Timon, die later professioneel in de filmwereld aan de slag wil, zal het graag horen.

Voor herhaling vatbaar

We zijn erg tevreden over dit eerste kortfilmfestival” aldus de leden van de nieuwe cultuurraad. “Uiteraard waren er zaken die beter konden, niet abnormaal bij een eerste uitgave. Maar we hadden een mooie opkomst deze namiddag, zeker als je in betrachting neemt dat morgen het nieuwe schooljaar start. Ook de locatie is een voltreffer. Dit festival is zeker voor herhaling vatbaar, dan met een ander thema”. We kijken er al naar uit.

Afsluiten doen we met “De vork in de steel” van Timon Verbeeck. Veel kijkplezier.

(Foto's © Bennie Vanderpiete en Thierry De Coninck)