Donderdag kon u hier lezen hoe de opvang van de Oekraïense vluchtelingen in Lochristi verloopt. Maar ondanks hun moeilijke situatie zijn er ook mooie momenten van geluk voor de Oekraïense vluchtelingen. En er is heel wat dankbaarheid.
Nieuw leven
Er is weer leven, meer nog: er is letterlijk nieuw leven in het voormalig nonnenklooster. In augustus beviel een Oekraïense bewoonster van de opvang van dochtertje Kateryna. De baby wordt er vertroeteld door medebewoners Tetiana, Olga, Natalia, Yurríí, Maria… en ook door Pauline van het Sociaal Huis.
Gezellige bedrijvigheid
Sinds de collectieve opvang voor Oekraïense vluchtelingen de gebouwen van het oud – een beetje troosteloos – klooster ingenomen heeft, is het er gezellig en bedrijvig. De opvang ging in een gemoedelijke kerstmodus. In de keuken hangt een heerlijk aroma van diverse warme bereidingen. Die keuken en de gedeelde ruimtes bevinden zich achteraan aan de binnenzijde van het gebouw. Ze kijken uit op de centrale tuin. De gastenkamers zijn aan de buitenzijde van het U-vormig gebouw.
Koken is belangrijk en voor sommige bewoners ook een vorm van therapie. Bezorgd en angstig lieten zij hun have en goed achter in hun vaderland. Thuis kennen zij allemaal iemand waar ze contact mee hebben of iemand die hun bezittingen in het oog houdt. Ze hebben het er moeilijk mee dat zij hun familie, hun vrienden en hun land in de steek lieten, toen zij kozen voor veiligheid en voor het leven van de kinderen. Een permanente tweespalt waar ze moeten mee leven.
Hier vestigen?
Twee gezinnen uit de collectieve opvang zijn al naar huis teruggekeerd omdat zij dachten dat het er veilig was. Voor een gezin was dat een foute beslissing, want eens terug thuis begonnen de gevechten in hun stad opnieuw.
Acht gezinnen zijn volop bezig om zich hier definitief te vestigen. Zij voelen zich hier goed, zij zoeken of vonden hier werk en kinderen zijn veilig en gaan naar school. Eigen huisvesting vinden is nu prioriteit. Een groot deel van de resterende families heeft ook plannen om zich hier te vestigen, maar kijkt nog even uit. Zelfstandig wonen is voor alle bewoners een droom. Het samenleven met 58 verloopt goed, maar allemaal snakken ze naar een eigen ruimte. Deze mensen willen vooruit, ze hoeven geen betutteling, ze hebben hobby’s, ze sporten en ze hebben plannen. Ook al vernietigt de oorlog zo veel, er is veerkracht!
Dankbaarheid
Op de vraag wat hen hier in België gelukkig maakt, volgen heel diverse antwoorden, maar altijd met veel dankbaarheid:
“De oprechte en grenzeloze hulp van de Belgen”
“Het waarnemen en begrijpen van onze pijn en allerlei manieren om iedereen te helpen!”
“De gastvrijheid en goodwill van de Belgen”
“Sociale bescherming”
“Dat kinderen onderwijs kunnen volgen”
“Dat volwassenen perspectieven krijgen bij het zoeken naar een baan en de taal kunnen leren” ; “Dankbaarheid die in onze ziel zit.”
“Het grootste geluk in België zijn de mensen. Mooi, vriendelijk, behulpzaam, hardwerkend. Geluk om hen en het land te leren kennen”
“En het belangrijkste is dat onze ‘Ukrainochka Polina’, onze zon, ons daarbij helpt !!!”
“Het geredde leven van onze kleindochter!”
Pauline licht die laatste reden even toe: Bij de vluchtelingen was een kindje met een levensbedreigende aandoening waarvan de operatie in Oekraïne niet kon doorgaan omwille van de oorlog. Dat kindje kon hier vrij snel geholpen worden.
De kleine Diana, die in het opvangcentrum verblijft, maakte een tekening om haar dankbaarheid te tonen.
Kerstmis
Het is al een beetje kerstmis in de collectieve opvang. Met de geschonken kerstversiering werd een knusse sfeer gecreëerd. In Oekraïne wordt het feest samen met de familie gevierd. In de Bosdreef zal men het feest samen vieren, de medebewoners zijn nu hun familie vertellen ze.