Alicia Franck kende veel pech het voorbije jaar. Een vlekkeloze voorbereiding deed het beste verhopen voor het nieuwe veldritseizoen. Maar de verhoopte resultaten volgden (nog) niet. Lochristinaar ging langs voor een goede babbel.
Alicia Franck, die in het verleden erg mooie mountainbike-resultaten behaalde, besloot in 2016 om zich volledig toe te leggen op het veldrijden. Ze fietste onmiddellijk erg puike uitslagen bij mekaar: twintigste in de WB-wedstrijd van Valkenburg en zesde in de Koppenbergcross. Ze kreeg een contract bij de Marluxploeg (toen nog met cosponsor Napoleon Games), werd geselecteerd voor EK en WK en behaalde tal van mooie uitslagen met enkele top-5 plaatsen.
De echte doorbraak zou in het seizoen 2017-2018 volgen. Maar in de zomer – tijdens een wegwedstrijd – brak ze haar sleutelbeen wat haar voorbereiding verstoorde. En tot overmaat van ramp viel ze eind oktober tijdens de opwarming van de superprestige-wedstrijd te Boom en brak haar kuitbeen. Een lange revalidatie volgde. Die maandenlange inactiviteit was uiteraard nefast voor de conditie. En doordat ze geen UCI-punten kon verzamelen, zakte ze ook ver weg in de ranking.
Daarom zou de voorbereiding op het seizoen 2018-2019 zo opgebouwd worden dat ze onmiddellijk punten zou scoren in de beide wereldbekerwedstrijden in de Verenigde Staten. Dat zou haar terug doen stijgen op de ranking en betere startplaatsen opleveren. Maar het liep niet als verhoopt.
“Dag Alicia, vertel eerst eens hoe de voorbereiding op het seizoen verliep?”
“Sinds mijn kuitbeenbreuk heb ik een nieuwe trainer en werk samen met Stef, de echtgenoot van collega-veldrijdster Helen Wyman. We kozen ervoor om deze zomer veel te trainen en minder wegkoersen te rijden. De voorbije jaren paste ik mijn training aan aan de wegwedstrijden die we zouden rijden. Deze zomer stond dus volledig in het teken van de cross.
En die trainingsperiodes waren best intensief. Samen met Stef en Helen ging ik drie keer op stage in Zuid-Frankrijk waar we o.m. in de bergen gingen trainen. Met het Marlux-Bingoal-team trokken we dan nog eens richting Mallorca en in augustus volgde er nog een oefenperiode in de Ardennen.
De vele interval- en looptrainingen wierpen hun vruchten af. Mijn waarden verbeterden en de cijfers van inspanningstesten e.d. waren echt goed. Ook tijdens de wegwedstrijden voelde ik dat ik veel beter recupereerde dan vroeger. Op het einde van de zomer had ik echt een goed gevoel.”
“En dan kwamen de eerste crossen”
“In de Brico-cross te Geraardsbergen behaalde ik een 16de plaats. Ik moest achteraan starten en had last van de warmte. Toch had ik er meer van verwacht.
Daarna volgden de beide wereldbekerwedstrijden in Waterloo en Iowa, Verenigde Staten.
Met respectievelijk een 26ste en 33ste plaats presteerde ik daar ook beneden de verwachtingen. Ik voelde ook dat het niet liep zoals het moest.
Het was alsof ik niet echt “croste”. Er zit geen snee op, tijdens de wedstrijden kon ik niet versnellen en ik had het gevoel alsof ik echt leegliep.
Toch was de trip naar de VS niet nutteloos. Door de punten die ik er vergaarde, steeg ik 17 plaatsen in de ranking.”
“Misschien overtraind de voorbije zomer?”
“Neen hoor, dat zouden we trouwens zien aan een aantal waarden.
Vermoedelijk is er eerder een medische reden, zoals mijn spijsvertering of darmproblemen. Daarom ging ik woensdag op medische controle en bezochten we donderdag de osteopaat.
Daar werd niets gevonden, maar toen ik deze morgen opstond was ik wel erg verkouden en voelde me wat misselijk. Misschien een virus dat al langer sluimerde?”
En je contract loop af op het einde van 2018?
“Inderdaad. Ik zou het liefst in mijn vertrouwde omgeving bij Marlux-Bingoal blijven, maar zij deden mij nog geen voorstel. Ondertussen kreeg ik wel al aanbiedingen van andere ploegen.
Ik wil vooral ook een keuze voor een langere termijn kunnen maken.De komende weken zou ik hier eigenlijk liever nog niet teveel aan denken maar bezig zijn met mijn sport en me willen focussen op de cross.”
Welke wedstrijden staan er dit jaar allemaal op het programma?
“Normaal gezien rijd ik dit seizoen alle superprestige-wedstrijden en de meeste Brico-crossen.
De wereldbekerwedstrijden zou ik ook graag rijden, daar zijn het meest punten te verdienen. Maar doordat ik momenteel nog buiten de top-50 val, moet ik hiervoor geselecteerd worden. Net zo voor het EK (op 4 november 2018 in Rosmalen- Nederland) en het WK (3 februari 2019 in Bogense – Denemarken).”
Rijd je ook een aantal wedstrijden in de omgeving?
“Ja hoor, volgende zaterdag (13 oktober) start ik in Lokeren en zondag 24 november rijd ik in Wachtebeke. Ook het BK in Kruibeke (zondag 13 januari 2019) belooft een mooie cross te worden.”
Wanneer duik je terug het veld in?
“Dit weekend zijn er 2 Brico-crossen: zaterdag in Meulebeke, zondag in Ronse. Zaterdag was er voor mij nog rust voorzien, zondag zou ik normaal starten in Ronse. Maar we zullen eerst zien hoe de verkoudheid evolueert. Goed rusten en me verzorgen is nu het beste wat ik kan doen.”
Beterschap Alicia! Hopelijk zien we je binnenkort terug in de voorste gelederen!
(Afbeeldingen © Stef Wyman – Bennie Vanderpiete)