Alicia Franck kende de voorbije jaren heel wat pech. De voorbereiding op het nieuwe veldritseizoen verliep deze keer vlekkeloos en recent won ze 2 crossen. Lochristinaar ging langs voor een interview en ging kijken naar de Berencross in Meulebeke.
Twee seizoenen vol pech
In 2016 besloot Alicia Franck om zich – na een aantal zeer succesvolle jaren als mountainbikester – volledig toe te leggen op het veldrijden. Ze reed zich onmiddellijk in de kijker met o.m. een twintigste plaats in de WB-wedstrijd van Valkenburg en een zesde stek in de Koppenbergcross. Resultaten die ook bij de grote teams opgemerkt werden en Marlux-Napoleon Games bood haar een vast contract aan tot eind 2018.
De echte doorbraak zou in het seizoen 2017-2018 volgen. Maar in volle voorbereiding brak ze tijdens een wegwedstrijd haar sleutelbeen. Tot overmaat van ramp viel ze tijdens de opwarming van de superprestigecross te Boom – eind oktober 2017 – met een kuitbeenbreuk tot gevolg. Een lange revalidatie volgde en haar seizoen was eigenlijk om zeep.
Dan maar focussen op het seizoen 2018-2019. Alicia koos voor een nieuwe trainer en ging de samenwerking aan met Stef, de echtgenoot van collega-veldrijdster Helen Wyman. Ondanks de goede voorbereiding, liep het bij de opening van het seizoen niet zoals verhoopt. De beide wereldbekerwedstrijden in Waterloo en Iowa, Verenigde Staten, leverden slechts een 26ste en 33ste plaats op. Alicia voelde dat het niet liep zoals het moest. Tijdens de wedstrijden kon ze niet versnellen en had ze het gevoel alsof ze leegliep. En het beterde niet. Er werd lang gezocht naar een oorzaak en ze bleef terug een tijdje aan de kant. Uiteindelijk bleek een aanslepende mycoplasma-infectie de boosdoener.
Het seizoen was toen ook al halfweg en het Marlux-team besloot de samenwerking niet te verlengen. Zo maakte Alicia begin 2019 de overstap naar het crossteam Experza Pro Cx van manager Christel Herremans. En daar begint ons gesprek met Alicia dat we net voor de Berencross in Meulebeke hadden.
Alicia, je zit sinds 10 maanden bij een nieuw team. Is het verschil groot?
“Marlux was natuurlijk een grote ploeg en veel zaken waren daar “vanzelfsprekend”. Maar Experza Pro Cx mag dan wel een kleiner team zijn, alles is bij ons goed geregeld en ik kom eigenlijk niets tekort. Integendeel, ik heb als renster nu ook meer contact met de sponsors wat wel leuk en leerrijk is. Ook de fietswinkel die me al jaren steunt – Fietsen Schenk uit Essen – is nu sponsor geworden en we rijden nu op nieuwe Spezialzed crossfietsen. Schoenen, zadel en fiets zijn nu van hetzelfde merk, en ik voel me daar goed bij.
Experza Pro Cx concentreert zich volledig op de cross bij de vrouwen. Het is een erg internationaal team en met Anna Kay, Manon Bakker en Marion Norbert-Riberolle heb ik een Engelse, een Nederlandse en een Française als ploeggenoten. Het zorgt er ook voor dat er geen onderlinge concurrentie is om in de nationale selecties te geraken. En we zijn met voldoende meisjes om tijdens de zomer te mogen starten als ploeg in de wegwedstrijden.
Met Christel Herremans heb ik dan een ervaren Belgisch management, en die nabijheid is zeer handig bij vragen of als ik iets nodig heb. “
Je overstap was er begin 2019, maar eigenlijk kwam je onlangs pas terug in actie?
“Inderdaad, in het begin van het jaar was de mycoplasma-infectie nog zichtbaar in mijn bloed. Ik had bovendien lang niet getraind en ook geen wedstrijden gereden. We kozen daarom voor de langzame opbouw. In het verleden kwam ik – na blessures of ziekte – dikwijls te snel terug in actie. Die fout wilde ik nu niet meer maken.
We hebben het seizoen dus op dezelfde manier voorbereid, maar de trainingsopbouw wat meer kunnen spreiden. Het zorgde er ook voor dat ik – als het eens een dag minder goed ging – geen stress moest hebben. Ik had immers tijd genoeg. Toen we in april 2019 met de ploeg op stage gingen in de Franse bergen, voelde ik voor het eerst dat ik op de goede weg was. Ik verteerde de inspanningen beter dan de jaren voordien. In de kermiskoersen voelde ik dat ik goed kon volgen. Het leverde een overwinning op in Maria ter heide en een paar mooie podiumplaatsen. En dan was het tijd om de focus terug volledig op de cross leggen.”
En met succes, je seizoenbegin was erg goed?
“Doordat ik zo lang in de lappenmand lag, was ik op de UCI-ranking weggezakt naar zowat de 150ste plaats. De WB-wedstrijden zijn in principe voorzien voor de rensters uit de top-50. Het is dus belangrijk dat ik snel punten bijeensprokkel en terug opklim in de ranking. Daarom besloot ik een paar wedstrijden in het buitenland te rijden. Ik won de Cyclocross National Trophy in het Engelse Derby, pakte de overwinning in het Tsjechische Mlada Boleslav, en legde de dag nadien beslag op de tweede plaats in het Slovaakse Poprad. Dat alles leverde 180 punten op een ondertussen sta ik op een 77ste plek in de UCI-ranking. Tegen de Wereldbekermanche in Bern op 20 oktober zal ik de top-50 vermoedelijk nog niet halen. En ik kan ook niet elk weekend in het buitenland crossen, dat is te vermoeiend.”
Wat staat er dit seizoen nog op je programma?
“Voor Bern zal ik moeten hopen dat de bondscoach me alsnog selecteert. Als dit niet het geval is, zal ik een wedstrijd in Stockholm rijden. Daar zijn dan ook punten te verdienen en ik heb er familie wonen. Verder willen we zeker overbelasting vermijden en daarom kozen we ervoor om liefst maar 1 cross per weekend te rijden.
Voor wat betreft de WB-wedstrijden ben ik afhankelijk van mijn ranking. Daar ik niet alle superprestige-wedstrijden (SP) rijd, moet ik met elke organisator apart een contract afsluiten.
Uiteraard hoop ik in Gavere (27/10) te mogen starten en vanaf dan zou ik graag alle SP-crossen afwerken.
Mijn programma is dus nog onduidelijk. Maar ik kijk nu al uit naar de crossen in de eindejaarperiode. De voorbije jaren was ik op dat moment steeds ziek of geblesseerd.
Maar bijvoorbeeld ook de cross in Kruibeke (12/10), de nacht van Woerden (22/10), de veldrit in Ardooie (17/10) en de Ethias Cross in Essen (7/12) duidde ik al aan in mijn agenda. Uiteraard hoop ik ook in de Koppenbergcross van start te kunnen gaan en het BK in Antwerpen op 11 januari is uiteraard ook een doel. Na het WK rijd ik dan nog alle wedstrijden die ik kan meepikken.”
Wat verwacht je van dit seizoen?
“Ik voel nu al dat ik sterker ben dan toen ik destijds 6de eindigde in de Koppenbergcross. Ik kan meer “in het rood” gaan en mijn recuperatievermogen is beter. Ik werd terug een jaartje ouder – en sterker dus – en had een voorbereiding zonder blessures. De conditie is goed en we gaan ook voldoende rust inbouwen. Mijn contract loopt eind februari 2020 ten einde. Ik hoop dus dat dit mijn beste seizoen wordt met enkele mooie resultaten. Voor de wedstrijden in Meulebeke en Kruibeke ambieer ik een top-10 plaats.”
De wedstrijd in Meulebeke
Zaterdag was er dan de Berencross in Meulebeke. Een snelle, goed berijdbare omloop van 2,7 km. De 54 rensters dienden 6 rondjes af te leggen. Voor het eerst zoveel grote namen aan de start op Europese bodem. Wereldkampioene Sanne Cant reed er zelfs haar eerste wedstrijd van het seizoen.
Alicia, met rugnummer 56, moest starten vanop de 5de rij. Maar ze nam een kanonstart en al na enkele honderden meters nestelde ze zich op een 6de stek. Twee ronden lang kon ze zich in de kop van de wedstrijd manifesteren. Daarna moest ze de rol lossen en zakte een beetje weg. Teamgenote Anna Kay nam zelfs even de leiding.
Uiteindelijk waren het 4 Nederlandse rensters die voor afscheiding zorgden. Alicia reed de laatste 2 rondjes in het gezelschap van Kim Van De Steene. Na een erg spannende spurt won Ceylen Alvarado voor Annemarie Worst en Inge Van Der Heijden. Het podium kleurde volledig Nederlands.
Alicia eindigde, in het spoor van Kim Van De Steene, als 12de op een goede minuut van de winnares.
Helemaal tevreden was ze niet, ze had op meer gehoopt. Maar toch was dit zeker geen slecht resultaat. Net als vorig seizoen blijken de Nederlandse dames vroeg in vorm. Alicia eindigde als 5de Belgische. Het verschil met de absolute toppers, op een snelle omloop, was slechts een minuut. En de eerste twee ronden waren indrukwekkend.
Het Experza-Footlogix team presteerde erg sterk in de breedte. De 4 rensters eindigden allen in de top-14 en de talentvolle Anna Kay eindigde op een 6de stek.
Op naar Kruibeke!
Onderstaande fotoreeks bevat sfeerbeelden van de Berencross in Meulebeke. Veel kijkplezier.