Bronzen Jonas Van de Steene: terugkeer uit Rio – op naar WK 2017!

Bennie
1 reactie(s)
Jonas Van de Steen terug uit Rio

© Bennie Vanderpiete

Vorige week woensdag keerde Jonas Van de Steene na een succesvolle Olympische campagne terug uit Rio. Vrienden en familie bezorgden hem een onvergetelijke thuiskomst. We gingen met Jonas praten over de Paralympics, zijn thuiskomst en het seizoen 2017. Op 10 oktober is er de huldiging in de sportzaal van Zaffelare.

Dubbele erehaag en verrassingsfeestje

Jonas Van de Steene terugkeer uit Rio

Woensdag ll. keerde onze succesvolle Belgische delegatie Paralympiërs terug uit Rio. Het vliegtuig had wat vertraging en op de luchthaven was er ook nog een officiële ontvangst voorzien. Het zorgde ervoor dat Jonas - in het gezelschap van zijn ouders en zus die hem afhaalden in Zaventem - pas omstreeks 22 uur arriveerde in Zaffelare. Daar had zijn nicht Mieke Rouges een ontvangstfeestje in elkaar gebokst.

“We wisten pas sinds maandag wanneer Jonas juist zou landen” aldus Mieke. “Ik heb dan aan de ouders van Jonas gevraagd of we hun loods mochten gebruiken en ben dan beginnen rondbellen naar vrienden en familie. Deze morgen nog stuurde ik vlug een mail naar de burgemeester.” Uiteindelijk verzamelden woensdagavond zo’n 120 mensen en vormden - toen de wagen met Jonas de parking opdraaide - een grote dubbele erehaag.

Jonas Van de Steene terugkeer uit Rio

Oscar, de trouwe viervoeter van onze medaillewinnaar, had zijn baasje al 12 dagen niet meer gezien. Hij verbleef al die tijd bij “nonkel Geert” die hem verzorgde. Maar toen Jonas het portier opende was hij de eerste die een knuffel mocht ontvangen. Daarna volgde een ware overrompeling. Iedereen wilde Jonas feliciteren en met onze kampioen op de foto. En als het kon ook even de medaille bekijken of zelfs omhangen. Nadat het Belgisch volkslied ter ere van onze handbiker gezongen werd, kon Mieke dan de grote kaart overhandigen die voordien door alle aanwezigen ondertekend was. Zelfs Oscar had een “pootje gezet”. Een mooie herinnering aan een prachtige thuiskomst van “de beer van Zaffelare”.

Jonas Van de Steene terugkeer uit Rio

Lochristinaar.com gunde onze kampioen eerst wat rust alvorens aan te kloppen om eens te praten over zijn ervaringen.

“Ik had geen flauw vermoeden dat er bij mijn terugkeer iets georganiseerd was” vertelt Jonas. “Integendeel, het was een lange en vermoeiende reis en ik dacht vlug in bed te kruipen. Enkele dagen later zou ik dan wel eens familie en vrienden uitnodigen. Maar als je dan aan je huis komt, de versieringen ziet en al die mensen ziet staan die je steunen en meeleven…dat is ongelooflijk!”

Jonas Van de Steene terugkeer uit Rio

Rio: van ontgoocheling tot ongelooflijke vreugde

“Op 8 september vertrok ik naar Rio en had een ideale voorbereiding achter de rug. Door de stage voordien op Lanzarote had ik ook nauwelijks problemen om mij aan te passen aan de warme temperaturen. Ook de conditie was goed en het was rekenen op de supercompensatie.
In de tijdrit, mijn eerste wedstrijd, vertrok ik als vijfde. De eerste ronde draaide ik zelfs een persoonlijk record qua vermogen en besefte dat het onmogelijk was om dit twee ronden vol te houden. Stilletjes had ik gehoopt op een plaats bij de vijf besten. Die tiende stek was dus een ontgoocheling. Teleurstelling maar geen paniek want ik wist dat de conditie goed was. Bovendien is een wegwedstrijd - door de voortdurende tempowisselingen - een heel ander gegeven dan een tijdrit en dat ligt me beter. Het was dus zaak om de knop om te draaien en te focussen op de wegrit.

Jonas terug uit Rio

De snelheid in die wegwedstrijd lag van in het begin zéér hoog. Het viel eigenlijk geen enkele keer stil en één na één moesten er renners afhaken. Zo bleven we uiteindelijk maar met 8 over in de kopgroep. Ik hoopte op een sprint maar in de laatste ronde reden de latere winnaar Ivo Merklein en Rafal Wilk weg en namen 10 seconden voorsprong. De laatste kilometer besloot ik om de sprong naar de twee koplopers te wagen en kwam tot in hun wiel. Maar dan plafonneerde ik en in de ultieme hectometers snelden me nog twee concurrenten voorbij. Enerzijds was ik heel erg tevreden, maar toch had er misschien meer in gezeten dan mijn vijfde plaats. Ik besefte in elk geval dat ik meer kon dan ik dacht. De laatste ronde werkten we af aan een gemiddelde van 41,6 km/u. Ongezien.

Joans terug uit Rio

Op de derde dag was er de ploegaflossing die ik samen met Jean-Francois Deberg en Christophe Hindricq reed. We wisten dat Rio voor ons team een “once in a lifetime” kans was. Christophe is ondertussen al 51 en vermoedelijk zal het nog lang duren voor België terug dergelijk sterk team kan opstellen. Het maakte ons zo zenuwachtig dat elk van ons maar een tweetal uren sliep die nacht. Daarna zaten we de hele dag in ons appartementje, samen met onze trainer. En ook dan praat je maar over één ding: de wedstrijd. De Italianen en de Amerikanen zouden ongenaakbaar zijn. Wilden we een bronzen medaille, was het zaak om de Oostenrijkers en de Zwitsers niet te laten wegrijden.
En dat lukte. In de tweede ronde konden we op beide teams zelfs wat voorsprong nemen en behielden die tot aan de eindmeet. Ons geluk kon niet op. Uiteraard volgde er die avond een feestje met onze familie, het hele team en de omkadering. Een moment om te koesteren.

Jon as terug uit Rio

Op naar 2017 met het WK in Zuid-Afrika

Momenteel geniet ik van 2 weken volledige rust. Maar vrijdag a.s. herneem ik de trainingen en start de opbouw naar volgend jaar. De eerste veertien dagen is dit vooral volume-training. Op 15 oktober vertrek ik dan voor zes maanden op stage naar Lanzarote. Tussendoor kom ik wel een paar keer naar huis. 2017 telt twee grote hoogtepunten. In mei zijn er de wereldbekerwedstrijden in Oostende en Maniago (Italië) en in september volgen dan de wereldbekerwedstrijd in Elzach (Oostenrijk) en het WK in Zuid-Afrika. Een wereldkampioenschap op een parcours dat me ligt en waar ik in het verleden al goed presteerde. Door onze bronzen medaille doet Christophe Hindricq er zeker nog een jaar bij en zullen we in 2017 geregeld met ons “bronzen team” aan de start staan.
Mijn doel is om ook in 2017 nog progressie te maken en zoveel mogelijk podiumplaatsen, en misschien ook eens een overwinning, te behalen.

Ik start elke wedstrijd met de intentie om te winnen. Maar je moet ook tevreden kunnen zijn met de plaats die je behaalde, als je er alles voor gedaan hebt.”

Jnas terug uit Rio 2016

Viering op 10 oktober in sporthal Zaffelare

Wijze woorden van een groot kampioen die ons ongetwijfeld nog veel mooie momenten zal schenken. Maar Op 10 oktober volgt dan, in de sporthal van Zaffelare, de huldiging van de Olympische atleten uit Lochristi. Jonas en Ruben Scheire komen alvast, Evi Van Acker is nog onzeker.

Geniet in afwachting alvast van de fotoreeks die we maakten bij de aankomst van onze bronzen medaillewinnaar Jonas in Zaffelare. Veel plezier!