…dat er op artistiek vlak iets beweegt in Lochristi. En niet zomaar iets. Lo-art – het gerenommeerde Lootse kunstenaarscollectief – broedt op een lentefris idee.
(Noot redactie: artikel geschreven voor de recente Corona-maatregelen)
Veel details vallen er nog niet te sprokkelen, maar de 'making of' zou volgens ingewijden inmiddels op kruissnelheid zitten. Het zou niet zomaar om een klassieke tentoonstelling gaan. Lo-art bezit dan ook een stevige reputatie wanneer het op het organiseren van kunstevenementen aan komt. Zo waren er in het verleden tal van projecten om duimen en vingers bij af te likken.
Het eerste initiatief van het kunstenaarscollectief zoals het in zijn huidige vorm bestaat had een ecologisch thema als uitgangspunt. 'Over bomen' werd voorgesteld in oktober 2003 tijdens de ‘Week van het bos’ in het onafhankelijke cultureel centrum De Ontginning in Zaffelare. Tevens werd voor het eerst de Lo-art Poëzieprijs uitgereikt. Alle inwoners van Groot-Lochristi konden deelnemen. De Lootse kleuterscholen participeerden met tekeningen en plastisch werk.
In 2005 was er de Lo-art happening rond het thema ‘Verlies’ met de uitreiking van de Lo-art Poëzieprijs in het Crematorium Westlede en een groepstentoonstelling in de kasteeldomein Rozelaar in Lochristi. Bij deze editie van de poëzieprijs werden meer dan tweehonderd gedichten ingestuurd, zowel vanuit de scholen als van individuele inwoners.
Twee jaar later, in 2007, trok Lo-art voor haar derde editie richting Hijfte. De sobere kerk werd de ontmoetingsruimte voor de eigen kunstenaars, gastkunstenaars en dichters. Ook deze keer sprak het thema 'Ontmoetingen' mensen erg aan omdat het kaderde in de leefwereld van ieder van ons. Zoals altijd werd dit thema ruim opgevat. De opening werd opgeluisterd met een gesmaakt optreden van de Fanfare van de Bevlekte Ontvangenis. Een catalogus met de winnende gedichten en de werken van de deelnemende kunstenaars werd uitgegeven.
In de zomer van 2010 was er 'Onderweg' in het provinciaal domein Puyenbroek in Wachtebeke. De doelstelling was kunst weghalen uit de vaak elitaire en artificiële hoek van musea en galerijen en haar deel laten uitmaken van het echte leven, van de natuur. Zo werden veel bezoekers met verschillende achtergronden en overtuigingen deelgenoot van dit groots gebeuren. 'We zijn allemaal onderweg van conceptie, over geboorte naar de dood', heette het en deze interpretatie vertaalde zich in bijwijlen confronterende kunstwerken.
Ter gelegenheid van Open Monumentendag in september 2011, waarbij het thema 'Conflict' was, werkte Lo-art – in samenwerking het gemeentebestuur van Lochristi – dit uit. De kunstwerken en installaties werden opgesteld in of rond de bunkers aan de Dam in Zaffelare en in het sierteeltmuseum, LOS. De werken klaagden de zinloosheid van oorlogen en conflicten aan en lieten zien hoe onschuldige kinderen en volwassenen de ellende ondergaan.
Met het project 'In duo' gingen in 2013 de leden van het collectief de uitdaging aan zich te laten bezielen door elkaars werk. Ze vonden niet alleen inspiratie binnen de groep, maar ook bij diegenen die aan de wieg van het collectief stonden. Willem Van Hecke en Freddy Taghon mogen dan niet meer onder ons zijn, hun werk blijft de kracht uitstralen om anderen te inspireren. Deze tentoonstelling was dan ook deels gewijd aan deze unieke symbiose.
In het kader van de herdenkingen van de Eerste Wereldoorlog organiseerde Lo-art in 2014 het kunstparcours 'Wrede kunst' in Lochristi. Op deze 30 kilometer lange fiets- en kunstroute probeerden kunstenaars op 25 locaties de gruwel om te buigen tot een artistiek verpakte boodschap of kleurden ze deze in met een eigen symbolische interpretatie. Op die manier spraken ze de hoop uit met hun kunstuitingen bij te dragen tot het stoppen van het zinloze ontsporen van geweld, verdrukking en wrok, en probeerden ze verbondenheid te creëren.
In tijden waarin alles intensiever lijkt te gaan, is niks zo noodzakelijk als af en toe wat speeltijd inlassen en dit door de waan van de dag even los te laten, de dringende dingen minder dwingend te maken. En daarin slaagde Lo-art in 2017 met 'Speeltijd' op de ‘Place de L’azalée’ met glans in. Het oude schooltje in Zeveneken strekte zich voor de kunstenaars dan ook uit als braakland dat vroeg om zich een weekend lang te laten overspoelen door blijgeestig voorjaarsgegons.
Kunst beleven in een omgeving waar de schaduwen van spelende kinderen nog nadansen op de tegels, maakte in iedere kunstenaar iets los. De speelplaats werd een artistieke vrijplaats vol klank en kleur die verder reikte dan hetgeen woorden konden bevatten.
Beervelde kon in 2018 de expo 'Vertel ons geen sprookjes' amper negeren. De kerk, zaaltje Sfeervelde en de tuin van de voormalige pastorie werden geconfisqueerd door 24 kunstenaar van allerlei pluimage. Het werd weer een tentoonstelling waarbij men het wijsvingertje niet schuwde. Als basis was er Pinokkio uit het verhaal van Carlo Collodi die een langere neus kreeg telkens hij loog zodat men kon zien of hij al dan niet de waarheid sprak. De kunstenaars geselecteerd voor deze tentoonstelling behandelden verschillende aspecten van onze samenleving waarbij tot hun en onze spijt leugens of halve waarheden verteld worden, hetzij in het vaststellen van een probleem, hetzij in het behandelen ervan. Een confronterende expo.
En nu zijn er volop tekenen dat er kunstzinnig iets lentefris in de lucht hangt. Of zoals het gezegde wil: in mei legt iedere vogel een ei! Ook Lo-art in dit geval!