Halloween-stemming “Llorona” van Dakhóta Romero

Halloween of het moment van het jaar om uitbundig te griezelen. Dus ook big business voor de decoratiewinkels : spinnen, ratten, vleermuizen, skeletten, horrorgordijnen,…te koop in allerlei uitvoeringen.

Terwijl scholen en jeugdbewegingen er een Halloweenoptocht of –verkleedpartij mee organiseren,  versieren de ouders met een macabere wellust er voortuintjes en etalages mee.  Een lugubere gebod tot huiveren, opschrikken en verstijven!
In Midden- en Latijns-Amerika en op de Filipijnen viert men dan  De Dag van de Doden (Día de los Muertos). Men gelooft dat de zielen van gestorven kinderen op  1 november en die van de volwassenen op 2 november terugkeren naar de aarde. Daarom worden de graven en de huisaltaren versierd, wordt voedsel en drank als offer daarheen gebracht  en vertoeft de familie op de begraafplaatsen om er samen met de overledenen te feesten. De Dag van de Doden, werd door de Spanjaarden gewiekst  ingepast  in het Christelijke Allerheiligen en Allerzielen.

“La Llorona”  (de huilende vrouw), bekend uit de  Midden-Amerikaanse verhalen,  is één van die personages die dood met zich meedraagt.  De legende  vertelt dat de vrouw, die haar kinderen zou hebben vermoord, ’s nachts kermend naar hen op zoek gaat. Moordde ze om zo haar kroost uit de armoede te bevrijden ? Omdat de vader haar verlaten had ? Waarom zoekt ze enkel ’s nachts en langs de rivier? Is de historische “La Malinche”, de indiaanse minnares van de Spaanse veroveraar Hernán Cortés dan “La Llorona”?  Is het waar dat wie haar ontmoet dit niet overleeft ? Volksgeloof en fantasie kleuren vele varianten van de tragedie.

Hoe wreed is het lot van de zwarte, de huilende, de slechte vrouw, die geen rust krijgt voor ze haar vermoorde kinderen terugvindt ;  gedoemd om eeuwig te blijven zoeken en waarvoor iedereen bevreesd  is om haar pad te kruisen want zij draagt de dood mee.

De folksong La Llorona behoort tot het repertoire van diverse artiesten en zit o.a. ook in de Disney animatiefilm “Coco” uit 2017.

De bekendste en meest ontroerende versie is uiteraard die van Chavela Vargas.  Zij was ooit de minnares van de beroemde Frida Kahlo (kunstschilder  en echtgenote van Diego Rivera). Deze twee controversiële vrouwen zijn buitengewoon belangrijk in het  ontplooiingproces  van vrouwen in de macho samenleving van Midden-Amerika.   In de film ‘Frida’, over het bewogen leven van de Mexicaanse artieste, speelt Vargas  mee in een scène waarin  ze ook dit lied zingt.

De uitvoering  van het lied “Llorona” van  Dakhóta Romero past perfect in de Halloweensfeer en is bijzonder stemmig gebracht.

Doch ze kan niet tippen aan de passionele interpretatie die Chavela Vargas neerzet.