Het lot van deze zogenaamde 'schimmelwijk' in Sint-Amandsberg is beslecht, hij gaat tegen de vlakte. Wat een gemiste kans deze verloedering om te buigen tot een toeristische bezienswaardigheid van formaat.
Gebouwd in de jaren '20 van vorige eeuw maakten 155 huisjes en 36 appartementen van deze plek van twee voetbalvelden groot een sociale tuinwijk. Een wijk met een unieke signatuur die architecturale erfgoedwaarde bezit. Een gemeenschap waar de bewoners met elkaar verbonden waren in grote en kleine verhalen en dagelijkse besognes, zoals die alleen maar bestaan in kleine dorpsgemeenschappen. Na een Pano-reportage (VRT), die de schimmelproblemen en het verval van de woningen onder de brede aandacht bracht – het genadeschot – was het lot van de wijk definitief beschoren. Binnen afzienbare tijd zullen deze woningen met de grond gelijk gemaakt worden.
Ramp- of kunsttoeristen?
Een wandeling doorheen de door zo goed als volledig van de oorspronkelijke bewoners verstoken wijk, maakt dat de voyeur in ons ongegeneerd aan zijn trekken komt. Niks nieuws, als je weet dat velen het polderdorp Doel zowat als een onderdeel van hun zondagse uitstap beschouwen. Een spookdorp of een hele ter dood veroordeelde wijk bezoeken is altijd een beetje griezelen. Maar in de Sint-Bernadettewijk lijkt het tegenovergestelde waar, de gevels brengen kleur in het straatbeeld. Kunst uit spuitbussen. Hier kan je street art bewonderen, een kunstvorm die beschouwd wordt als één van de grootste kunststromingen van deze tijd. Het leven achter de gevels was dan misschien wat minder kleurrijk voor velen, vandaag is deze wijk het mekka van de straatkunst. Laat dit gedijen – al dan niet gecontroleerd – en binnen de kortste keren duikt deze plek op in toeristische reisgidsen, verdringen de Japanners elkaar op de stoep van de Sint Bernadettestraat.
