Marjan Verschraegen – fotografe uit Bastelare – Zeveneken, woont en werkt al vijf jaar in Foley, Alabama. Vanuit haar vrijwilligersengagement voor de stad Orange Beach kreeg ze belangstelling voor de ecologische vervuiling van strand en zee. Ze werd geselecteerd om mee te zeilen van Tonga naar Fiji als lid van eXXpeditie om microplastics te bestuderen in de oceanen.
Marjan Verschraegen studeerde o.m. reclamevormgeving aan Sint-Lucas, maar raakte geïnteresseerd in fotografie waarvoor ze vier jaar avondschool volgde. Ze nam succesvol deel aan wedstrijden en projecten en kreeg positieve feedback, o.a. van de wereldberoemde fotograaf Carl De Keyzer. Dit stimuleerde haar enorm. Ze maakte reizen naar Frankrijk, de Verenigde Staten en India.
In Lochristi was ze lid van het kunstenaarscollectief Lo-art. Tentoonstellingen met Lo-art en op Kunst omdat het Moet, werden gevolgd door tentoonstellingen in Den Bouw, Kalken. Ze maakte o.a. gebruik van de camera obscura-techniek, een primitieve manier om foto’s te nemen waarbij een doosvorm met gaatje fungeert als camera zonder lens en waarvoor je veel geduld moet oefenen. Het negatief was het vierkante 6×6-formaat.
In 2007 begon ze een artistiek fotoproject met blueszangeres Beverly Jo Scott, die haar meenam naar haar thuishaven in Alabama. Ze was er meteen weg van de paradijselijke natuur en de openheid van de lokale bevolking. Ze plande om er terug te keren om de overweldigende natuurpracht en Mardi Gras, de carnaval in New Orleans, in beeld te brengen. Tijdens de reis in 2010 werd ze onverwacht geconfronteerd met de olieverontreiniging na de ramp met het BP-olieplatform, Deep Water Horizon, dat kantelde en explodeerde, gevolgd door een wekenlange stroom van olie in de Golf van Mexico. Ze was getuige van de onmacht van de mensen die getroffen dieren probeerden te behandelen, maar die door het ontbreken van middelen dikwijls moesten overgaan tot het afmaken van de dieren. In Orange Beach kwam ze in contact met vissers en mensen met fysieke en psychische problemen ontstaan door de catastrofe. Ze was zo aangedaan door de gevolgen dat ze er een heel project van maakte om de omvang ervan te documenteren: ‘Gulf Coast Project’. In september 2011 toonde ze de reeks ‘Native Reflections’, een deel van de foto’s in Den Bouw.
Tijdens haar verblijf in Alabama leerde ze singer-songwriter en gitarist in de traditie van Country, Rock, Blues en Rock-a-Billy, Elaine Petty kennen. Na hun huwelijk in Lochristi trokken ze naar Alabama. Daar stapte Marjan in het vrijwilligerswerk om mensen te leren kennen en om actief mee te werken in de gemeenschap. Ze startte voor ‘Share the Beach’ een programma om de zeeschildpad te beschermen. Wekelijks ging ze met de groep wandelen, heel vroeg in de morgen om te zoeken naar sporen van op het strand nestelende zeeschildpadden. Indien een nest gevonden werd, werd er beslist of het kon blijven op de originele locatie of niet. Data werden verzameld en het nest werd afgezet en beschermd. Tijdens deze wandelingen raapten ze allerlei afval op dat gestrand was. Ze geraakte geïntrigeerd door het fotogenieke van sommige voorwerpen en besloot om ze te fotograferen en te werken aan een ‘Oceantrash Bible’.
Ze werd aangespoord om te gaan praten met de directeur van Coastal Resources om hem op de hoogte te brengen van haar project. Dit resulteerde in de job als supervisor/environmental technician voor de stad Orange, afdeling Coastal Resources. Hiervoor moet ze elke dag op het strand patrouilleren met een jeep, helpen met zieke dieren, educatie voor toeristen voorzien en de natuurlijke habitat beschermen. Dit werk brengt haar in de gelegenheid om haar project rond afval te laten groeien. Ze krijgt de ingeving om het personage van ‘Jane Trash’ te creëren na het vinden van pruiken en stoffen. Rond dit personage werkt ze aan een educatief programma over plastiek en vervuiling, maar op een artistieke en humoristische manier.
Ze wil op de hoogte blijven van de recente veranderingen en contacten leggen met andere mensen die rond de vervuiling van oceanen professioneel bezig zijn. Daarom schreef ze zich in voor eXXpeditie. Over een tijdspanne van twee jaar zullen 300 vrouwen de wereld rondzeilen om de microplastics in oceanen te bestuderen. Van deze groep wereldverbeteraars maken wetenschappers, dokters, product ontwikkelaars, filmmakers, kunstenaars deel uit.
Wie wil meezeilen moet deze trip zelf financieren en 6.500 dollar bijeen krijgen. Marjan start daarom een gofundme en verkoopt kalenders voor 2020 met foto’s, tips en weetjes over hoe we plastiek kunnen vervangen of verminderen in ons leven. De kalender kost 20 euro en heeft A5-formaat.
Eind deze maand gaat Marjan naar een bijeenkomst in Londen voor de expeditie en ze komt dan naar België voor enkele dagen. Wie dus één kalender of meerdere wil bestellen kan dat via de website, maar kan ook vragen om de kalender bij haar ouders te mogen afhalen, dan hoeft er niet betaald te worden voor verzending. Wie Marjan zelf nog eens wil spreken kan haar op 1 oktober in Hot Club Gent vinden vanaf 21 uur, ze zal daar ook kalenders mee hebben.
Wie het belang van deze expeditie inziet en Marjan wil steunen, zoekt best al een plaatsje aan de muur voor haar originele kalender voor 2020.
Alles over de expeditie is te vinden op www.exxpedition.com
Informatie over de financiering https://www.gofundme.com/exxpedition
Website www.oceantrash.be en Twitter/facebook/Instagram via website.