Een opmerkelijke – muzikale – carrière, dat is het minste dat je kunt zeggen van de professionele weg die Inge Smedts al aflegde. In 2015 was ze cultuurlaureate. Beroepsmatig is Inge muzikante bij de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen.
Inge
Inge is afkomstig uit Lier. Maar samen met haar echtgenoot Tim, zoon Hannes en dochter Sara, woont ze al geruime tijd in Lochristi. Op haal palmares staan talrijke prestigieuze projecten in binnen- en buitenland. In 2015 werd ze in Lochristi bekroond als cultuurlaueraat. Als hoofdactiviteit maakt Inge deel uit van de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen, het gerenommeerde harmonieorkest van de Belgische landmacht dat zowel in binnen- als in buitenland grote faam geniet. Daarnaast is ze de bezielster van heel wat muzikale projecten zoals Cocktail Maison en Casual Chic.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan
Inge’s vader en moeder hadden eigenlijk niets met muziek. Sterker nog: “Ik wilde als kind heel erg graag muziek studeren. Mijn ouders hadden hier echter geen oren naar omdat ze dachten dat het maar een bevlieging was. Het was uiteindelijk een vriendin van mijn mama die me op een dag meenam naar de muziekschool. Mijn ouders vonden het best, zolang ik maar volhield en in ieder geval mijn jaar voltooide. Zonder het echt te beseffen was de eerste stap naar mijn muzikale carrière gezet”, vertelt Inge.
Conservatorium
“Ik bleef me verder ontplooien als muzikante”, gaat Inge verder. “Ik concentreerde me vooral op het spelen van fluit en piccolo en voltooide mijn opleiding aan het conservatorium. Toen gingen ook mijn ouders overstag. Mijn mama, die mijn studies toch wat van dichterbij wilde beleven, volgde zelfs een cursus “muziek beluisteren”. Al tijdens mijn conservatoriumtijd volgt dan zoals voor iedere muzikant de vraag: En wat nu? Voor mij was het duidelijk dat muziek mijn leven zou worden, maar op welke manier?”
Beroepsmuzikant bij het Belgisch leger
“Het is als muzikant niet eenvoudig om met muziek echt je brood te verdienen. Mijn droom was ooit deel uit te maken van een ensemble. Ik had heel wat ervaring met symfonische orkesten, maar had nog nooit in een harmonieorkest gespeeld. Toen iemand mij er attent op maakte dat het Belgische leger op zoek was naar beroepsmuzikanten, besloot ik mijn kans te wagen. Een beetje onwennig onderging ik de ingangsproeven die – zoals voor iedere militair – bestaan uit een medisch en een psychologisch luik, aangevuld met een kennistest. Voor ons bestond deze laatste test uiteraard uit een muzikale test. Ik slaagde en toen startte voor mij een ietwat onwennige periode: de militaire opleiding. Aangezien wij muzikanten waren, werd de basisopleiding ingekort. Maar desondanks werden het nog vrij zware weken”.
Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen
“Ik startte bij de Muziekkapel van de Marine en in 2006 kwam er een plaatsje vrij bij de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen. Dit harmonieorkest werd in 1832 opgericht en bestaat uit 84 streng geselecteerde musici, allen titularis van verschillende Eerste Prijzen van onze Koninklijke Conservatoria. Toen ik begon in 2001 waren vrouwen nog eerder de uitzondering dan de regel. Sommige muzikanten waren er dan ook ronduit tegen dat in het orkest ook vrouwelijke muzikanten werden toegelaten en lieten dit heel duidelijk blijken. Nu is dit gelukkig allemaal geëvolueerd en maken de vrouwen bijna een derde uit van de Muziekkapel.”
Instrumenten
“Welke instrumenten ik bespeel? In het orkest is dit dwarsfluit en piccolo. Momenteel ben ik eerste solist piccolo, maar de taken variëren, afhankelijk van het repertoire. Om de 5 jaar moeten we examens afleggen om onze muzikale capaciteiten te testen om solist te mogen blijven en zo de gerenommeerde kwaliteit van het orkest te kunnen blijven handhaven.”
Met vallen en opstaan
“Als muzikant bij de Gidsen ben je heel vaak onderweg. We luisteren heel wat militaire plechtigheden op waarbij je echt lang moet blijven stilstaan. Dit liep niet altijd van een leien dakje. Toen ik begon had ik namelijk een hele lage bloeddruk waardoor ik heel vaak tegen de vlakte ging. Het was echt een kwestie van wennen en trainen. De Muziekkapel heeft ook een zeer goede faam in het buitenland. We reizen dus vaak en ook tijdens het weekend zijn we vaak op tour. Op “gewone” werkdagen oefenen we ’s voormiddags samen en studeren we ’s namiddags individueel. Al bij al valt deze carrière dus toch vrij goed te combineren met een gezin. En – last but not least – het blijft steeds een muzikale uitdaging waardoor ik verder kan groeien in datgene wat ik het liefst doe.”
Uiteenlopende projecten
Voor een muzikale duizendpoot als Inge, kunnen er nog wel wat uitdagingen bij. “Ik hou ervan om nieuwe projecten uit te werken”, vertelt ze. “Cocktail Maison is daar een mooi voorbeeld van. Wat als je verschillende muzikale ingrediënten gaat samenvoegen? Vaak ontstaat er een verrassend nieuw geheel en dat is nu precies wat ik, samen met Nico Schoeters, tijdens deze concerten naar voor breng. En zo zijn er nog heel wat andere projecten, die ik verder wil uitwerken: kinderconcerten spelen, muziekkampen organiseren, filmmuziek inspelen … Ook de folkmuziek, waar ik echt fan van ben, wil ik blijven beoefenen. Een hele kluif dus, want deze projecten gaan verder dan louter de uitvoering. Er gaat heel wat voorbereiding aan vooraf en het bijeenkrijgen van de noodzakelijke financiële middelen is geen sinecure. Ik ben heel blij dat ik van mijn passie “muziek”, ook mijn beroep heb kunnen maken”, voegt Inge nog toe. “Er zijn heel wat talentvolle collega’s die dit niet kunnen en het moeilijk hebben om hun muzikale talenten volledig te kunnen ontplooien. Deze mensen zouden – dankzij subsidies bijvoorbeeld – een heel eind verder kunnen raken én tegelijkertijd een stukje muzikale cultuur dichter bij de mensen kunnen brengen. Misschien een ideetje voor de gemeenteraad?” lacht Inge.
Meer informatie over verdere concerten en projecten vind je terug www.ingesmedts.be en www.facebook.com/IngeSmedtsFlutesandBagpipes .
(Foto’s © Inge Smedts en Bennie Vanderpiete)