Woensdag zal het precies één jaar geleden zijn dat de Amerikaanse zanger en songwriter Neil Diamond aankondigde geen concerten meer te geven. De diagnose van de ziekte van Parkinson maakte een einde aan zijn publiekelijk leven.
Of Diamond het nog lang zou uitgezongen hebben zonder die diagnose is een open vraag. Donderdag viert de zanger met het rasperige stemgeluid immers zijn 77e verjaardag, een leeftijd waarop podiummensen snel moe worden. In 2015 wist hij nog 15.000 toeschouwers rond zich te verzamelen in het Antwerpse sportpaleis. Toen al straalde hij niet meer de dynamiek van voorheen uit, werkte hij zijn optreden routineus af. Net als de overgrote meerderheid van zijn fans behoort de meester ook tot de rusthuisgeneratie, en dit met alle kwalen van de derde leeftijd erbij.
Generatiegenoten van hem die het nog wagen op tournee te gaan hebben iets weg van zielige fossielen die zich al snel laten ontmaskeren. Hun flets en dikwijls duur betaald optreden bijwonen bekrast de klank en beeld zoals dat leeft in de hoofden van de fans. Dan veel liever een YouTube-filmpje van bedenkelijke kwaliteit!