We tellen ze. En wel tijdens het Huismussentelweekend op 9 en 10 april. Meer bepaald alle tsjilpende mannetjes rond je huis of tuin.
Mussen vangen was héél lang geleden één van mijn favoriete vrijetijdsbestedingen, maar toen waren deze opportunisten onder het gevogelte nog massaal aanwezig. Ten huize mijn grootmoeder kwamen ze zelfs op tafel, gebakken in verse boter! Tijden en inzichten veranderen, we vangen niet langer mussen, maar beschermen ze. En dat doen we niet alleen omdat de tijdsgeest dit vraagt, maar ook omdat de snelheid waarmee het aantal mussen afneemt in een verontrustende stroomversnelling zit. De mus hoeft nog niet te worden gezien als zeldzaam maar actie is noodzakelijk om de afname een halt toe te roepen.
Alle spleten gaan dicht
Huismussen leven al eeuwenlang in de omgeving van mensen. Vroeger broedden ze massaal onder de dakpannen van huizen en zochten op akkers naar graan. Door de verstedelijking, maar vooral mede door de isolatiekoorts, zijn onze woningen ontoegankelijk geworden voor de mus. Als deze mogelijkheid om te nesten er niet is, zoeken ze ruimte in een tuin. Hoe slordiger die is hoe liever, en dit soort tuinen maken nu net een minderheid uit binnen ons landschap. Er spelen zeker meerdere oorzaken mee, zoals het gebruik van insecticiden, die verantwoordelijk zijn voor het algemeen afnemen van de biodiversiteit.
Wie wil meehelpen om de achteruitgang van het mussenbestand in kaart te brengen verwijzen we graag door naar www.mussenwerkgroep.be
Een kleine moeite, als je weet dat men vroeger het tafelkleed buiten ging uitkloppen na het eten. De mussen zaten er zelfs op te wachten.