Nele Van Hoyweghen woont in Lochristi en studeert bio-ingenieur. Haar engagement voor milieu en natuur brengt haar naar New York waar ze – als jongerenvertegenwoordiger – speecht bij de Verenigde Naties. Eind dit jaar trekt ze naar Polen.
Het is een unicum, al gaat ze niet alleen. De VN Night van de Vlaamse Jeugdraad verkoos ook Sara Coghe uit Roeselare. Zoals een jeugdparlement kunnen zij aanzet zijn om op zijn minst natuurvriendelijker te gaan denken. We hadden een interview met haar.
Vanwaar die interesse voor natuur en milieu?
“ De interesse voor natuur en milieu is me al sinds kinds af aan meegegeven door mijn ouders. Natuurlijk is deze interesse ook gegroeid, sinds ik lid ben van JNM. De Jeugdbond voor natuur en milieu een jeugdbeweging die naast de focus op jeugd en spel ook inzet op het informeren over natuur en milieu. Dit natuurlijk allemaal op een creatieve wijze zodat het aantrekkelijk blijft voor jongeren. Dit jaar ben ik de verantwoordelijke voor 12-15 jarigen bij afdeling Gent. Daarnaast ben ik ook nog 1 van de 2 evenementenverantwoordelijken in het nationaal bestuur van JNM.
De voorbije jaren was ik leiding en afgevaardigde jeugdraad bij JNM Moervallei (de afdeling die actief is in onder andere Lochristi). Ook ben ik nog actief geweest bij speelplein Tureluur in Destelbergen.”
Je bent ook actief bij het Rode Kruis?
“ Mijn eerste twee brevetten helper en eerste hulp heb ik behaald bij Rode Kruis Lochristi. Momenteel ben ik actief bij Rode Kruis Destelbergen als hulpdienstmedewerker. Hoewel dit sinds de zomer wat moeilijker combineerbaar was met mijn overige functies. Ik vind het zeker en vast een aanrader voor iedereen om zeker de basisbrevetten EHBO te behalen.”
De stap naar VN-jongerenvertegenwoordiger?
“ Ik heb besloten me kandidaat te stellen voor VN jongerenvertegenwoordiger duurzame ontwikkeling omdat dit mij de mogelijkheid geeft om een verschil te maken. Het brengt mij zowel nationaal als internationaal in contact met interessante personen. Ook vind ik het belangrijk dat de stem van de jongeren wordt gehoord en dat er rekening mee wordt gehouden.”
Hoe verliep dat?
“ Het selectieproces was verdeeld in vier delen: een online dossier, een interview door een jury, online stemmen behalen en als laatste een speech. Aan de online stemming namen meer dan 4.000 jongeren deel. Op basis hiervan werden Sara Coghe (VN jongerenvertegenwoordiger jeugd) en ikzelf gekozen. Graag wil ik ook nog eens de vier andere finalisten in de bloemetjes zetten; Deniza en Hester voor duurzame ontwikkeling en Emma en Lina voor jeugd.”
Niet alleen New York?
“ In juli trekken we naar het High Level Political Forum (HLPF) van de VN en eind december naar de klimaattop in Polen.
Eerst en vooral zijn zowel Sara Coghe als ik vrijwilligers bij de Vlaamse Jeugdraad (VJR). Omdat de VJR het belangrijk vindt dat jongeren ook internationaal gehoord worden zijn er de VN jongerenvertegenwoordigers. Op het HLPF komen jongerenvertegenwoordigers van over de hele wereld samen. Ze zitten mee aan tafel en hun stem wordt gehoord.”
Doel?
Eén van mijn taken als VN jongerenvertegenwoordiger ‘duurzame ontwikkeling’ is om de sustainable development goals (SDG) bekend te maken. De SDG's zijn 17 doelen die zo opgesteld zijn, dat als deze behaald worden we ook in de toekomst nog een leefbare aarde hebben.
Je toespraak is al geschreven?
“ Inderdaad en ik geef die graag mee.
Het wordt tijd dat we beseffen dat alles op deze aarde “limited edition” is. De aarde is een zo goed als gesloten systeem, zelfs al komt een grondstof veel voor dan nog is deze in zeker zin schaars. Aan alles op deze aarde komt nu eenmaal een einde. Op is echt wel op.
Maar er is hoop. Hoop op een betere toekomst. Het is aan ons jongeren om onze eigen toekomst en de toekomst van de volgende generaties te waarborgen. Om onze stem te laten horen en politici hier op aan te spreken. Maar ook om verantwoording te vragen. De sustainable development goals of de SDG vormen een belangrijke leidraad. Het is een kader dat ons de kans geeft om effectieve veranderingen te eisen.
Iedereen heeft wel dromen en bepaalde doelen die ze willen waarmaken. Wij en toekomstige generaties hebben hier ook recht op. Maar de manier waarop we de dag van vandaag bezig zijn, stelen we deze dromen van de toekomst. Iedere jongere heeft het recht om zorgeloos op te groeien. Zonder dat de beslissingen die in het verleden genomen zijn een beperkende factor hoeven te zijn op hun toekomst.
Verantwoorde en duurzame productie en consumptie is een opstap naar het einde van onze roofbouw die we plegen op de aarde. Door na te denken over de ecologische voetafdruk van producten die we kopen en hun werkelijke kost, zouden we al een pak bewuster moeten zijn van de impact die we hebben op het systeem aarde.
Toen ik aan enkele vrienden vroeg waarmee zij economie associeerden, kreeg ik vaak het antwoord saai, geld of het kopen van producten. Het wordt tijd dat we economie niet zien als iets negatiefs, een opsomming van cijfers en percenten maar als een mechanisme om onze levenspatronen te veranderen. In onze huidige economie ligt de verantwoordelijkheid voor alles wat we kopen bij ons, de consument. Alleen hebben wij als consument geen inspraak in het productieproces. Daarom is het tijd om deze verantwoordelijkheid ook bij de producent te leggen. Dat bedrijven er op worden aangesproken wat voor impact hun producten hebben op onze aarde.
Een circulaire economie houdt rekening met deze verantwoordelijkheid. Het is dan aan de producent om voor het productieproces in werking treedt na te denken over hoe men de gebruikte grondstoffen zo goed mogelijk terug kan recupereren. Zodat materialen niet gedowngraded worden maar dezelfde waarde kunnen behouden en in andere producten verwerkt kunnen worden. Hiervoor is het ook belangrijk om voor alles wat we produceren alle materialen te noteren in een zogenaamd ‘materialenpaspoort’. We kopen de materialen niet meer, maar gebruiken ze als een dienst. Zo vormt zich een circulaire economie waarin onze eindige grondstoffen in een oneindige cirkel worden hergebruikt.
Een utopie hoor ik u al denken. Toch niet helemaal. Bij het concept van Thomas Rau koop je geen producten maar diensten. Je koopt geen lampen maar licht. Met als gevolg dat het bedrijf niet enkel verantwoordelijk zal zijn voor het produceren van de lampen maar ook voor het onderhoud hiervan. Het huidige economisch denken voldoet niet meer in de plaats daarvan komen er nieuwe. Circulaire economie is hier niet het enige voorbeeld van. Zo bestaat er de Doughnut economie van Kate Raworth die is gebaseerd op een sociaal fundament en rekening houdt met een ecologisch plafond. Of de gemeengoedeconomie van Christian Felber een model dat menselijke waarden centraal stelt.
Een tweede punt dat me nauw aan het hart ligt, zijn de kansen die wij jongeren moeten kunnen krijgen. Enerzijds door toegankelijk en kwaliteitsvol onderwijs, dat jongeren voorbereidt op de arbeidsmarkt met voldoende oog op ervaring en praktijk. En anderzijds door een garantie op leefbare werkomstandigheden en een gezonde economie.
We kunnen niet weglopen van de duurzaamheiduitdagingen die voor ons liggen. Maar door een goede educatie over duurzaamheidsthema’s leren wij jongeren dat we er niet van moeten weglopen. We kunnen ze zelf aanpakken, want de oplossingen voor deze problemen zitten in onszelf, in onze eigen denkkracht. Door het delen van kennis en innovatie kunnen we zelf actie ondernemen. Leer ons niet probleemgericht, maar oplossingsgericht denken. Zodat we niet blijven steken in een pessimistische kijk maar juist een hoopvolle blik hebben, gericht naar de toekomst.
Samen. Want zo gaan we prioriteiten kunnen aanpakken en doelen bereiken; niet alleen degene die ik heb vermeld en mij nauw aan het hart liggen, maar alle prioriteiten die naar boven komen bij Vlaamse jongeren over duurzame ontwikkeling. Door samenwerking tussen jongeren onderling en tussen jongeren en andere organisaties te bevorderen wordt onze slagkracht vergroot. Partnerships for the goals zoals ze het zo mooi verwoorden bij de SDG’s. Wij jongeren moeten op onze strepen blijven staan. Die zorgeloze toekomst moeten we eisen. We moeten tonen dat ook wij als jongeren bezig zijn met het klimaat en duurzame ontwikkeling.
Dus hoop met mij mee. Droom met mij mee. Werk mee aan onze toekomst, die we zelf zullen moeten waarborgen. En laat ons daar vandaag samen mee beginnen.”
Enthousisme, engagement en daadkracht stralen en dat brengen we graag.