Bedenk, verspreiders van verkiezingspropaganda, dat jullie zorgvuldig samengesteld drukwerk dikwijls het diepste punt opzoekt. Alsof dit een natuurwet is!
Jammer van de energie, dacht ik zo bij het passeren door een inkomhal van een niet bij naam en straat genoemde appartementsblok. De slaapblokken, waar 37a niet weet wie er in 37b woont.
Waar men na een jaar op elkaars lip te hebben gewoond nog steeds 'dag mijnheer, dag mevrouw' knikt bij het elkaar kruisen op de smalle overloop. Wat dan weer verklaart waarom men er lokale publiciteit geen blik gunt, ook al is het een kermisprogramma dat er juist kan voor zorgen dat er enige sociale cohesie ontstaat. Meerkleurig drukwerk waarvoor bomen tot pulp zijn vermalen, papier zijn geworden waarop door middel van heel wat bedrijvigheid en passie mensen hun boodschap kwijt konden.
Het doet me altijd een beetje pijn aan de ziel, wanneer ik tegen de nutteloosheid aanschop. Of het nu op een mandje of op zijn inhoud is, laat ik in het midden.