Vertel ons geen sprookjes gaat slotweekend in.

Bennie
0 reactie(s)
Vertel ons geen sprookjes

© Bennie Vanderpiete

Beervelde viert feest. Niet alleen is er komend weekend de kermis. Ook de erg mooie tentoonstelling “Vertel ons geen sprookjes” is zaterdag en zondag nog een laatste keer te bezichtigen.

De tentoonstelling “Vertel ons geen sprookjes” is een realisatie van kunstenaarscollectief Lo-art dat hiervoor samenwerkte met een heleboel - dikwijls jonge - artiesten. De werken van deze expositie zijn te bezichtigen in de kerk van Beervelde, het aanpalende zaaltje Sfeervelde en op het graspleintje achter de bibliotheek.

“Pinocchio uit het verhaal van Carlo Collodi kreeg een langere neus telkens hij loog zodat hij kon zien of hij de waarheid sprak. Zo gemakkelijk is het niet in de echte wereld. Wij willen niet belogen worden en moeten op onze hoede zijn. Laten we kritische mensen zijn in deze immer evoluerende wereld” aldus curator Machteld Moijson in haar voorwoord van de catalogus die bij de tentoonstelling hoort.

“De fotografie, het stilstaande beeld van het moment in de realiteit, evolueerde tot de film. Deze twee media drongen zich op aan elke westerling via kranten, tijdschriften en de cinema’s. Midden de twintigste eeuw volgde de televisie en later de computer en het internet.
Het manipuleren van deze beelden beperkt zich vandaag niet langer tot de politieke wereld.”

De 24 kunstenaars die geselecteerd werden voor deze tentoonstelling behandelen verschillende aspecten van onze maatschappij waarbij leugens verteld worden.
“Vertel ons geen sprookjes” is dan ook de boodschap op het bord van Lo-Art voorzitter Roger Praet, bij de ingang van het zaaltje Sfeervelde.
Uiteraard hoort bij deze expositie een kleine zithoek met een aantal sprookjesboeken, erg in trek bij de kleinste bezoekers. Maar verder heel wat kunstwerken die aanzetten tot reflectie.

De speler op het schilderij “Player” van Jenka Barakina is je gesprekspartner. Wie zal er winnen? Wie bedriegt? Wie spreekt de waarheid?  
Het werk ernaast “Shadow control” verwijst dan weer naar een Russisch sprookje waarbij een schaduw het moe was om de menselijke bewegingen te herhalen. Daarom begon deze schaduw een eigen leven te leiden en bedroog zo haar meester.

De vogelschedels zijn een belangrijk weerkerend symbool in het werk van glaskunstenares Zuz. Haar sculpturen visualiseren de gevolgen van het menselijk gedrag op de natuur. De tijd van sprookjes is voorbij. De realiteit smaakt bitter. Wegens glasbreuk, veroorzaakt door externe omstandigheden, is dit werk inmiddels niet meer aanwezig op de tentoonstelling.
 


 

Griet Vangampelaere schittert dan weer met haar werk over dementie. “Dat is een ziekte die de hersenen aantast waardoor de hele opgebouwde identiteit van een persoon, geleidelijk aftakelt. Tot men niet meer weet wie men is, wie vrienden, familie zijn”, aldus de kunstenares.  

Maar ook binnen in de kerk erg sterk werk.  Net na de ingang loop je voorbij een kolonie schildpadden, een combinatie van boetseerwerk en kleurafgietsels van gerecycleerd plastiek. Samen vormen ze de “Diedie-kloon”. Deze “Diedie’s” zijn de reïncarnatie van de dubbelzinnigheid en de misleiding. Technieken die in politiek taalgebruik (teveel) toegepast worden.
“Hou op met sprookjes te vertellen.Geen Diedie’s meer in Lochristi” aldus Brigitte Slabbynck en Dominique Maes.

Iets verder kunnen bezoekers dan hun eigen sprookje schrijven in het schrift bij “Belofte maakt schuld”. Kris Reynaebeau zorgde voor een installatie met een fraai gedekte tafel voor 2 personen. Op de centrale loper steeds weer de vervoegingen van het werkwoord “beloven”.

In de middenbeuk van diezelfde kerk erg actuele kunst van Lucie De Ridder. Een stukje hout, een aantal verroeste spijkers en wat zand. Meer heeft ze niet nodig om ons te confronteren met de vluchtelingencrisis en de vele verdrinkingsdoden in de Middellandse zee. 

De Pinocchio’s van Trees De Brabander zijn niet enkel op de pilaren in de kerk aanwezig, ze wijzen ook de weg naar de werken op het graspleintje.
“Graag Traag” is een vrije interpretatie van de deur-aan-deuractie met de vraag om de affiche “Graag traag” op te hangen. Daarmee willen de initiatiefnemers hun bekommernissen tonen en een sterk signaal geven aan de beleidsmakers. Kunstenares Sofie Van Durme vraagt zich af of al diegenen die de affiche hingen, hun snelheid steeds aanpassen wanneer ze zelf de baan op gaan.

Hoog in de bomen vliegt de ”Kluwenvogel”. Deze metafoor van Kris Reynebeau draagt ook een Pinocchio masker. “Waar de vogel heenvliegt, de vluchtelingen komen steeds terecht in een kluwen, een ondoordringbaar doolhof van procedures en onbegrip“ is de boodschap van Kris.

Geluidskunstenaar Rubin D’Hondt bracht tijdens de opening op zondagvoormiddag een mix van (soms vreemde) samples, ontstaan uit verschillende geluidsbronnen. Deze eigenaardige en ongewone klanken smelten samen tot een chaotisch geheel. Dat is geen sprookje. De opname is nog steeds te beluisteren in een van de biechtstoelen.
In Sfeervelde een audiovisueel spektakel van Phebe Van Affelterre.

“We worden voortdurend geconfronteerd met reclamefilmpjes die ons aanzetten om te kopen, te verbruiken. Hoe bewust kijken we ernaar? Zien we nog welke beelden erin verwerkt worden? Beseffen we wel wat er achter de productieketen zit?” klinkt het bij Phebe.

Dit is slechts een greep uit het erg diverse aanbod van deze expositie. “Vertel ons geen sprookjes” mocht al rekenen op heel wat publieke belangstelling. De commentaren zijn overwegend lovend en dat is volkomen terecht. De werken zetten aan tot reflectie, er valt er heel wat beloftevol artistiek talent te ontdekken. En ook het kader is erg uitnodigend. De kerk van Beervelde en zaaltje Sfeervelde zijn voor dergelijke culturele activiteiten veel beter geschikt dan pakweg Orphanimo.

Onderstaande fotoreeks geeft u een virtuele rondleiding en toont u het gros van de kunstwerken. Maar kunst moet u vooral beleven en is in het echt zoveel mooier. “Vertel ons geen sprookjes” kan u nog gratis bezoeken op zaterdag 29 en zondag 30 september, telkens van 10 tot 18 uur.