Politici die prominent aanwezig zijn op publieke affiches lijken na een tijdje wel kennissen of buren te zijn geworden, en nu verdwijnen ze een voor een.
Sommige aangezichten op de aanplakborden blijven ons dagen na de verkiezingsdag aankijken met het enthousiasme van de hoop. Een aantal is verbleekt door de zon, andere beschadigd door regen en wind. Vaak resten slechts flarden, soms zijn er alleen maar lijm- en plakbandresten die achterblijven. Het is een blauwdruk van het echte leven: gezichten en namen verdwijnen uit het collectieve geheugen. Wie niet scoorde gaat de publiekelijke vergetelheid in.
Zij die hangen
Het vereist naar mijn bescheiden mening wel wat moed om op een affiche te staan. Hij of zij stelt zich tenslotte bloot aan een breed scala aan reacties, waaronder kritiek en satire. Het poseren langsheen de openbare weg vereist van politici bovendien meer dan alleen maar een goede foto en een pakkende slogan. Een aantal van hen hangt nu – met het verkiezingsresultaat in het achterhoofd – een beetje doelloos maar met nog steeds een brede glimlach om de lippen. Maar het is vooral hun manier om te laten zien dat ze niet bang zijn voor publieke controle en dat ze geloven in hun boodschap. Dat alleen al is een vorm van overwinning.
